Onze middelste is bijna 8. Ze is een vrolijke aanwezige en sociale meid, maar ook een binnenvetter. Er was laatst op school best iets aan de hand ivm pesten en buitensluiten (E werd genegeerd door 3 andere meisjes die een kliekje tegen haar waren begonnen), ik moest van de pleinjuf horen dat ze had ingegrepen omdat ze het niet meer kon aanzien. E. heeft daar niets over verteld. Het is inmiddels opgelost waardoor ze toch op een fijne manier aan de vakantie is begonnen.

Ze is ook stiekem, liegt bijv over tandenpoetsen en hoeveel snoep ze heeft gehad. Wij worden niet boos als ze snoept of iets gepakt heeft, en we worden ook niet boos als we haar op zo'n leugentje hebben betrapt. Maar ze blijft het doen. Ik vind het heel moeilijk want heb het gevoel dat ze haar leefwereld niet met ons deelt. Ik weet ook niet goed hoe ik haar kan bereiken. Ze ontploft momenteel om alles, schreeuwt tegen ons, is brutaal, maakt ruzie met haar zussen... En we praten dat uit maar heb het gevoel dat het niet landt bij haar.

Ik maak me best zorgen, ik wil er voor haar zijn maar blijkbaar doe ik het verkeerd..

    • [verwijderd]

    • Bericht #2

    Ik heb al vaker het idee gehad dat jij mijn kinderen omschrijft wanneer je het over je dochter hebt, en ook hier herken ik weer heel veel, deze keer bij H.

    Wij hebben toevallig vorige week een intakegesprek gehad met de psycholoog, en die kwam tot de conclusie dat er bij H vooral faalangst onder zit.
    Ze heeft ook op school een tijdje problemen gehad met een groep meiden, en heeft dat ook lang verborgen gehouden. Ook het liegen herken ik, op andere vlakken, en niet vertellen wat er in haar om gaat, dat dingen niet lijken te landen.
    Bij H lijkt het echt een kwestie te zijn van weten dat er iets niet goed gaat, maar het niet durven toegeven uit angst om te falen. Ook al is het niet haar schuld of gaat het om iets heel kleins.
    H kan dan ook heel boos reageren, maar eigenlijk is ze gewoon bang.

    Ik weet niet of ik het wel eens eerder vermeld heb, alleen dat ik het iedere keer denk als ik iets over jouw dochter lees, maar heb je wel eens gekeken naar hooggevoeligheid? Ik zie daar steeds zo veel signalen van terug in jouw posts over je dochter.. Wellicht het onderzoeken waard.

      [verwijderd] bedankt voor je reactie. Ik herken wat je schrijft. Het faalangst-stuk kan best meespelen, E is alleen een kei om dat te verbergen. S heeft daar bijvoorbeeld ook last van, maar die uit het door heel verdrietig te zijn en het ook te benoemen, waardoor ik handvatten heb om ermee om te gaan. Bij E moet ik altijd een beetje raden wat er in haar omgaat.

      Ik ben zelf hooggevoelig (of heb er toch kenmerken van) en het kan zeker zijn dat dit bij E ook speelt. Zeker, want ze is heel gevoelig maar maskeert dat heel goed... en ze is nog maar 8. Hoe pak jij dat aan met H? Hoe kan je haar wél bereiken?

          Nescio Lastig. Mijn dochter is jonger (5) maar ik herken veel en herken ook veel van mezelf van vroeger. Ik durfde gewoon niet eerlijk te zijn, schaamde me heel snel en had een mega sterk geweten (nog steeds) waardoor ik ook de kleinste “foutjes” als heel groot en zwaar ervoer. Ook ik pakte dan een snoepje, stiekem, want mn impulsen wonnen, maar ik vond dat zo erg van mezelf dat ik het echt niet toe ging geven. Soort ontkenning. Ik werd ook gepest op school, maar deelde daar weinig over thuis. Vond ergens dat ik het zelf moest oplossen, maar durfde het ook gewoon niet te zeggen. Angst om te falen/zwak gevonden te worden speelde ook zeker mee.
          Mijn ouders zijn nooit streng of straffend geweest, maakten ruimte voor me om te praten, maar ik deed het gewoon niet. De schaamte overheerste vaak.

          Het hoogsensitieve herken ik ook sterk. Ik voelde ook de zorgen van mijn ouders en hield daarom nog meer binnen .

          Mij hielp het denk ik het beste als mijn ouders een goed voorbeeld gaven in emoties uiten (waar ze niet heel sterk in waren maar als ze het deden hielp het mij wel), eigen ervaringen deelden, maar soms ook gewoon woorden gaven aan wat ze bij mij zagen gebeuren. Ik wist het vaak ook gewoon niet.

          Achteraf had ik misschien ook graag eens willen praten met een professional. Gewoon iemand van buiten het gezin met wiens emoties ik geen rekening hoefde te houden. Dat heb ik pas gedaan toen ik dik in de 20 was en al lang en breed was vastgelopen in werk/studie. Het gaf mij veel inzichten, handvatten en erkenning.

          Enne, volgens mij doe je het super! 😉

            • [verwijderd]

            • Bericht #5
            • Bijgewerkt

            Nescio heel verhaal getypt, maar ik merk dat de manier waarop ik dat met H aan pak wel veel meer gericht is op haar leeftijd en het leeftijdsverschil met jouw dochter te groot is om ook zinvol te zijn voor jou denk ik.
            Maar goed, tijdens het typen herinnerde ik me het oude bedtijdritueel wat ik met I had rond de leeftijd van jouw dochter. Dit boekje is echt een aanrader om kinderen te laten praten die daar moeite mee hebben. Omdat het er uit ziet als een vriendenboekje is het voor het kind heel speels, maar er staan vragen in die echt wel wat inzichten kunnen geven in wat er in ze om gaat en diepere gesprekken te kunnen starten.

            https://www.scrivomedia.nl/SmoeltjesSchrift

                [verwijderd] @Nescio zo een boekje raad ik ook aan. Wij hebben slaapklets (voor kleuters nu maar je hebt ook een variant voor grotere kinderen) en dat helpt hier vaak echt om rust in de kop te krijgen. Ze hebben 2 delen en wij zijn voor de 3de keer begonnen aan de delen. Ze hebben verschillende boekjes, smoeltjesschrift sprak mijn oudste niet aan, maar er zijn tegenwoordig verschillende soorten.

                  Mocht je dat smoeltjesschrift willen, ik heb er nog 1 liggen die ik wel op kan sturen. 😉

                  © 2021 Alles voor de Kids.

                  Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer