Nescio Lastig. Mijn dochter is jonger (5) maar ik herken veel en herken ook veel van mezelf van vroeger. Ik durfde gewoon niet eerlijk te zijn, schaamde me heel snel en had een mega sterk geweten (nog steeds) waardoor ik ook de kleinste “foutjes” als heel groot en zwaar ervoer. Ook ik pakte dan een snoepje, stiekem, want mn impulsen wonnen, maar ik vond dat zo erg van mezelf dat ik het echt niet toe ging geven. Soort ontkenning. Ik werd ook gepest op school, maar deelde daar weinig over thuis. Vond ergens dat ik het zelf moest oplossen, maar durfde het ook gewoon niet te zeggen. Angst om te falen/zwak gevonden te worden speelde ook zeker mee.
Mijn ouders zijn nooit streng of straffend geweest, maakten ruimte voor me om te praten, maar ik deed het gewoon niet. De schaamte overheerste vaak.
Het hoogsensitieve herken ik ook sterk. Ik voelde ook de zorgen van mijn ouders en hield daarom nog meer binnen .
Mij hielp het denk ik het beste als mijn ouders een goed voorbeeld gaven in emoties uiten (waar ze niet heel sterk in waren maar als ze het deden hielp het mij wel), eigen ervaringen deelden, maar soms ook gewoon woorden gaven aan wat ze bij mij zagen gebeuren. Ik wist het vaak ook gewoon niet.
Achteraf had ik misschien ook graag eens willen praten met een professional. Gewoon iemand van buiten het gezin met wiens emoties ik geen rekening hoefde te houden. Dat heb ik pas gedaan toen ik dik in de 20 was en al lang en breed was vastgelopen in werk/studie. Het gaf mij veel inzichten, handvatten en erkenning.
Enne, volgens mij doe je het super! 😉
