Ik heb er helemaal niet zo veel mee. Ben al snel allergisch voor dingen die 'nep' zijn, vind het gewoon echt niet mooi. Mijn haar verf ik wel, maar meestal in mijn eigen kleur of een tint ernaast. Qua make up gebruik ik alleen mascara/oogpotlood, en ook niet eens iedere dag.
Het interesseert me gewoon niet zo veel. Betekent niet dat ik er als een slons bij loop, maar ik draag wat ik zelf mooi vind, doe wat ik wil, en wat de rest van de wereld daar van vind, of dat nou positief of negatief is doet me gewoon niks. Ik ben blij met wie ik ben, dus waarom zou de mening van een ander daar iets aan toevoegen of veranderen?
Vroeger wel, ik werkte in een voetbalkantine en dan was het natuurlijk wel zo dat met een lager decolleté en als ik iets roods droeg ik veel meer fooi kreeg. Maar als ik daar nu op terug kijk voelt dat wel goedkoop, beetje wanhopig om aandacht. Wat betreft het anders benaderen merk ik dat ik vroeger dus juist mensen aan trok die ook vrij oppervlakkig waren, zowel binnen relaties als vriendschappen.
En het houdt in mijn ogen de cultuur ook in stand die ik zo graag anders zou willen zien. We willen behandeld worden als gelijken, om onze kwaliteiten en niet op ons uiterlijk, maar tegelijkertijd zetten we dat in? Voor mij voelt dat niet oké, als ik iets voor elkaar wil krijgen doe ik dat op basis van mijn argumenten of kwaliteiten. En anders heb ik gewoon geduld, ik heb niet meer of minder recht op een speciale behandeling als ieder ander.
Vulpen Maar hoe is eigenlijk bepaald wat knap is? Ik merk dat ik afga vanuit een soort stereotype idee van symmetrisch gezicht, lange benen, lange haren, lange haren, jurkje, hakken, maar tegelijkertijd strookt dat helemaal niet met mijn idee over welke mensen ik als knap beschouw
Dit speelt voor mij ook een enorme rol. Ik heb heel lang geloofd dat ik moest voldoen aan wat de maatschappij beschouwt als mooi, tot ik bij mezelf te raden ging over wat ik nou mooi vind. Mijn type is juist wat voller, brede heupen, natuurlijk/zo min mogelijk make-up. En toen kwam ik tot de conclusie dat ik aan mijn eigen idealen voldeed en sindsdien is mijn zelfbeeld ook een stuk beter, dus ik vind het wel prima zo.
