Louelle81 Maar iets knaagt aan mij dat ik vind dat we te weinig bij deze oorlog stil staan. Terwijl er natuurlijk al jaren oorlog is in sommige ontwikkelingslanden en ik daar dus minder bij voel dan bij deze. Ik weet niet, zo een stom gevoel.
Maar dat komt toch omdat je je nu veel meer zelf bedreigd voelt omdat het dichterbij is? Ik heb zelf nog steeds de vage hoop dat het voor ons met een sisser afloopt. Als Oekraïne zich nou gewoon overgeeft of als Poetin nou ineens sterft dan merkt Nederland er misschien niet zo veel van? Alle andere alternatieven zijn toch veel te deprimerend om over na te denken? Ik ben ook helemaal niet in staat om fatsoenlijk te preppen, ik zou mijn gezin nooit ongeschonden door een oorlog kunnen loodsen en wij zijn natuurlijk onder elk ander regime sowieso kansloos, dus voorbereiden heeft sowieso geen zin. Hoe minder ik bij deze oorlog stil sta, hoe beter.
