Normaal is ook een raar begrip. Soms zelfs een gevaarlijk begrip (moet hierbij altijd denken aan wat normaal was in nazi-Duitsland en welke consequenties dit had - maar nu dwaal ik af).
Op dit soort vragenlijsten wordt er gekeken naar wat nog gemiddeld is in een grote groep mensen en gemiddeld is vrij breed genomen. Ik scoor bijvoorbeeld laaggemiddeld op achterdocht, maar als dit te laag wordt dan is het ook weer niet goed (te naïef). Idem voor te hoog natuurlijk. Misschien dat veel mensen het wat ‘apart’ vinden dat ik zo goed van vertrouwen ben (deze heb ik weleens gehoord), maar ben nog steeds gemiddeld.
Achter die scores liggen natuurlijk weer allerlei theorieën en onderzoeken achter, waarbij het idee is dat mensen die wel op een schaal afwijkend scoren hier tegenaan ‘kunnen’ lopen in het dagelijks leven. Echter ook dat is weer op basis van gemiddelden geconcludeerd. In dit geval is normaal dus niks meer of minder dan gemiddeld en gemiddeld is ruim genomen. Afwijkend van het gemiddelde kan een probleem zijn voor iemand of de omgeving, maar hoeft dus niet. Erg zwart wit is het allemaal niet.
Ik zie zelf een vragenlijst als een hulpmiddel, maar niet als alles bepalend. Toch prettig voor mij dat er geen indicatie is voor psychische problemen of persoonlijkheidsproblemen. Had ik ook niet verwacht, maar bevestiging is altijd fijn. Ik vind waar ik wel tegenaan loop al voldoende.
