Trees ja die eerste periode is inderdaad belangrijk, maar het is echt klinkklare onzin dat je daarna geen vooruitgang meer boekt. Zeker als je jong bent.
Ik denk dat het een selffulfilling prophecy is; als jouw brein gelooft dat het niets meer kan, dan worden er ook geen nieuwe verbindingen meer aangelegd.
Mijn man heeft de afgelopen 2,5 jaar nog heel veel significant herstel gehad. Waaronder dat zijn rechterbeen ineens wel weer ging werken na nul functie, iets wat in "theorie" niet kan.
Ik snap ook dat je niet weet hoe je de balans moet vinden tussen rust en oefenen, dat staat ook zo tegenover elkaar.. heb je niet intern gerevalideerd? Hier in de Maartenskliniek heb je 5,5 dag per week zo'n 4-7 therapieën per dag, sommige een half sommige een heel uur. Daarnaast rusten, niet teveel bezoek. Misschien voor jezelf een planning maken? Dat hielp mij man veel het eerste jaar thuis.
In dat boek vertelt Jill over hoe zij haar eigen revalidatie heeft vorm gegeven, het is natuurlijk haar eigen verhaal maar misschien kan je er hele nuttige ideeën uit halen.
