Trees lijkt me ook heel moeilijk. En nu is alles ineens patsboem veranderd. Moet je je doelen anders zetten, je lijf weer leren vertrouwen, etc. Naja je bent psycholoog dus dat hoeven we jou niet te vertellen natuurlijk. Al is theorie anders dan praktijk.
Bij mij was de impact anders, na de hartstilstanden. Ik ben er goed uit gekomen gelukkig, dat kon vele malen minder zijn. Wel sneller moe dan gemiddeld, vooral toen het net gebeurd was.
En nu heb ik er over het algemeen geen last van, maar toch heeft het wel gevolgen. Bepaalde liedjes die me triggeren (als de muziek zeg maar hard/zacht/hard/zacht is), flikkerende lampen, etc. Want zo was het ook toen het lampje uit ging.
Maar op bepaalde gebieden ook het vertrouwen in mijn lijf. Ik heb bv pas gisteren mijn 2e vaccinatie gehad, 3 weken terug de 1e. want ik durfde het gewoon niet. Wat als het toch mis gaat. En ik ben op het gebied van complicaties al zovaak de uitzondering geweest die de regel bevestigt. Als je in het umcg komt, de thoraxchirurg kent je naam en vraagt na de operatie of je de bingokaart weer mee hebt, dan is dat geen goed teken.
Ook joggen durf ik niet meer. En nu heb ik dus die 2e ritmestoornis erbij die eigenlijk alleen bij ouderen voorkomt en slechts bij een half procent van veertigers. Wtf?!
En door de lqts/icd moet ik elke 5 jaar mn rijbewijs verlengen inclusief medische keuring en alle kosten. Ik mag niet meer onregelmatig werken, niet meer alleen op een groep staan, geen cliënten in de auto. Ik kan dus niet meer in de woonbegeleiding werken wat ik altijd deed. Al zou ik, als geen alleenstaande moeder was waarschijnlijk wel onregelmatig werken want ik ben stronteigenenwijs, maar toch.
Dus ja, geen grote impact maar het blijft me wel achtervolgen. Bij jou is het fysiek veel meer merkbaar, zowel voor jezelf als anderen. Lijkt me heel lastig. Gelukkig ben je een doorzetter, maar je hoeft niet altijd streng te zijn voor jezelf.
