Soturi je hebt helemaal gelijk hoor. Ik leg de lat ook hoog. Altijd al gedaan, maar het vervelende is dat ik vroeger met veel doorzettingsvermogen het altijd ook redde. Ongeacht hoe hoog die lat ook lag. Ik beet ergens mijn tanden in en liet niet meer los.
Deze tactiek werkt alleen nu niet meer en dat frustreert mij enorm. Dit heeft ook zeker met acceptatie te maken en ik maak daar wel stappen in, maar dat gaat duidelijk nog niet helemaal vlekkeloos. Ergens zit er nog een stemmetje dat ik mij aanstel en dat ik gewoon harder mijn best moet doen. Ik denk dus liever dat ik mij aanstel (want dat kan ik oplossen), dan moeten accepteren dat er iets kapot is (dit kan ik niet oplossen). Daarom heb ik ook zo gloeiende hekel aan dit soort testen, omdat ik keihard mijn stinkende best doe en het toch niet lukt. Er wordt keihard door al mijn leuke trucjes en ‘afleidingsgrapjes’ heen geprikt tijdens zo onderzoek en ik kan mijzelf niet meer wijs maken dat ik mij gewoon aanstel. Hartstikke stom gewoon 😖.
Wat wel positief was dat ze aangaf dat ik al wel heel goede compensatie strategieën mijzelf had aangeleerd en natuurlijk dat andere therapeuten vinden dat ik charmant verbloem🤣.
