Heel soms voel ik als ik naar mijn kinderen kijk zo’n mega geluksmoment alsof alles dan opeens op zijn plaats valt. Alle moeilijkheden, zorgen, strijd, niet gezien worden alles valt dan voor een heel kort moment even weg. Dan is alles wat in werkelijkheid in disbalans is in balans en besef ik mij waar ik naar streef en waar ik elke dag zo voor vecht. Voor hun, voor ons. En dat moment, dat gevoel, mijn geluksgevoel dat is wat mijn leven mooi en leuk maakt.
Vanavond had ik door mijn man de slappe lach, op zulke momenten besef ik hoe onvoorwaardelijk houden van kan zijn. Hij maakt mijn leven echt een stuk leuker.
En als laatste, skiën. Dat is echt het enige moment dat ik nergens anders aan denk.
