Ik had eerder een andere kop, maar acht de kans groot dat mensen dat te confronterend vinden. Daarom even een waarschuwing, het betreft seksueel misbruik.
Vandaag vroeg maxi hoe oud we waren bij onze eerste relaties. Mijn eerste relatie was rond de tijd van de scheiding van mijn ouders en toentertijd was er een vriend van de familie veel aanwezig in ons huis. Hij heeft iemand in ons gezin in die periode seksueel misbruikt en mij op meerdere momenten grensoverschrijdend behandeld. Een en ander was extra lastig omdat ik er toen niet echt woorden aan kon geven en het ook sowieso niet bespreekbaar was, wat het een extra eenzame en moeilijke periode maakte. Dat heeft de relatie met mijn vriendje ook heel erg beïnvloed. En eigenlijk ook alle ervaringen met mannen sindsdien.
Vandaag kwam dat een klein beetje naar boven, maar ik heb er nu heel algemeen over gesproken. Het was ook echt de tijd niet om dit verhaal uitgebreider te vertellen omdat er ook bijvoorbeeld een vriendinnetje van mini rondliep en ik nog moest werken. Maar ik moet dit natuurlijk wel een keer uitleggen. Maar ik wil ook niet gewoon plompverloren het verhaal doen, het is sowieso voor mij nog heel emotioneel (ik heb nu ook tranen in mijn ogen) en ik wil hem niet mijn trauma opleggen. Ik weet dat er vele vrouwen hier ervaring mee hebben, soms nog veel ernstiger dan bij mij, dus waarschijnlijk is dit issue bij meerdere mensen al op tafel gekomen. Hoe hebben jullie dat aangepakt? Maxi is nog zo zoekende qua relaties in deze fase, ik wil ook niet alles direct gaan kleuren naar zwart. Mijn moeder heeft haar eigen slechte ervaringen die ze had ruim voor mijn geboorte, wel aan ons verteld, maar dat was te heftig voor ons, er lag teveel nadruk op man dader, vrouw slachtoffer, dat het mij en mijn broer geen goed heeft gedaan. Dus ik zoek een vriendelijker manier, voor zover dat mogelijk is.
Ik hoor graag jullie advies.
