Het voelt even een beetje stom om dit nu hier te posten na het verhaal van de dochter van @Trees, omdat ik de rekenstruggles zo goed herken, maar ik moet het even kwijt want ik merk dat ik er even een beetje emotioneel van ben ๐
Heel de basisschoolperiode heb ik haar zรณ hard moeten verdedigen tegenover docenten die haar bijna dom noemde, omdat ze niet kon rekenen. Heel de middelbare school is strijd geweest met wiskunde, zo veel hulp, boeken die naar mijn hoofd gegooid werden uit frustratie, stiekem huilen in mijn slaapkamer uit pure machteloosheid want ondanks alles wat we proberen, waarom lukt het gewoon niet? Zo vreselijk veel strijd..
Ze heeft net de laatste mentorles gehad voor haar rapport, wat ze donderdag gaat krijgen en is even apart genomen door de mentor. Donderdag heb ik ook de eerste ouderavond op deze school, het moment waarop we normaal gesproken moeten gaan zeuren over nogmaals een dyscalculie onderzoek, huiswerkbegeleiding, alle mogelijke potjes om haar te helpen overleven. Want het is overleven, en niet meer dan dat.
Het gaat deze keer wรฉรฉr over rekenen.
Ze heeft namelijk voor haar laatste toets ook nog een 9.1 gehaald, staat een 8.5 gemiddeld nu en ze moet rekenen voortaan op mbo4 gaan doen ipv mbo2 ๐ณ
En ik snap het niet hรจ? Ik snap echt niet waar dit vandaan komt. Maar ik kan wel even huilen van opluchting, ze snapt het ๐ฅน