Soturi I kwam thuis en het was al iets beter, de grootste stoorzenders van de klas waren ziek en dat scheelde enorm. Hebben een goed gesprek gehad en dat heeft iets van mijn zorgen weg kunnen halen.
Er zijn wel wat dingen naar boven gekomen waar die moeite mee heeft, met name op sociaal vlak. Groepen mensen vind die echt vreselijk, net als praten met mensen die I niet kent. Therapie/poh is dus diens grootste nachtmerrie!
Op sommige punten lijkt het zelfs een beetje te neigen naar een sociale angststoornis, maar tegelijkertijd heeft die complete schijt aan wat anderen van die vinden, dus dat is heel tegenstrijdig 🤔
I is altijd wel supergevoelig en introvert geweest, dus op zich is dat niet heel gek, maar we moeten wel waken dat het niet uit de hand gaat lopen. Door mijn angststoornis heeft I een verhoogd risico om het ook te krijgen, dus even alert blijven.
Met de lockdowns en alle gekte van de afgelopen jaren is het op zich ook niet gek dat bepaalde sociale handelingen stil zijn komen te liggen of dat die daar minder mee heeft kunnen oefenen dan die eigenlijk nodig heeft, en I daar wellicht even een achterstand op lijkt te hebben qua ontwikkeling. Qua vriendinnen zit het goed, maar het ontmoeten van nieuwe mensen heeft echt wat aandacht nodig.
We hebben nu afgesproken om daar in stapjes mee te gaan oefenen, en als dat niet voldoende is we inderdaad gaan kijken naar een vorm van therapie waarbij de aandacht ligt op andere dingen ipv praten, zoals bijvoorbeeld PMT.
