iMoeder Ik ben te pragmatisch ingesteld en te hard voor mezelf om maar zomaar te doen wat je leuk vind. En daarbij geloof ik ook dat er verschil is tussen lange termijn leuk en korte termijn leuk.
Ik ben ook zo. Ik ben ook niet opgevoed met 'doen wat je leuk vindt'. Ik ben opgevoed met 'werken voor de kost'. En 'werken is nu eenmaal niet leuk'.
In het artikel wordt een ouderwetse situatie aangehaald, het overerven van de professie. In de kermiswereld is dat ook zo. Mijn neven en nichten van de kermis wisten als kind al dat ze ook 'de reis' op zouden gaan, maar mijn broertje, zusje en ik, mochten dat pertinent niet. Ik vond dat vreemd. Want we werkten immers al op de kermis. Als kind van 6 had ik al een taak en maakte ik volledige werkdagen. Maar mijn moeder zei: "Wij hadden niks te kiezen. Jullie kunnen beter dan dit. Alleen mislukkelingen gaan de kermis op." Dus dat was eigenlijk het uitgangspunt: het kan alleen maar beter worden dan dit.
Ik had geen flauw idee wat ik dán moest doen. Ik vernachelde mijn gymnasium, haalde met mijn hakken over de sloot de HAVO en ging (ondanks een 5 op mijn eindlijst voor tekenen) naar de kunstacademie omdat ik daar niet zoveel theorie voor hoefde te doen. Ik heb altijd hard kunnen werken, maar totaal niet kunnen studeren.
Ik heb mijn hele leven iedere baan aangenomen die ik kon krijgen en ik ben altijd, zonder uitzondering, verder gekomen binnen het bedrijf, of in een betere baan gerold. Ik had soms meerdere banen tegelijk. Ik heb mezelf ook nooit ergens te goed voor gevoeld. Ik heb mensen vaak horen zeggen dat je vooral moet doen wat je leuk lijkt, maar ik heb dat een vrij luxe uitgangspositie gevonden waar ik niet goed mee uit de voeten kon. Iedere keer dat ik mezelf waagde aan de vraag 'wat wil ik eigenlijk?' raakte ik in een crisis. Ik ben op den duur gestopt om mezelf die vraag te stellen.
Uiteindelijk haal ik mijn plezier uit het groeien in een positie of bedrijf, het 'masteren' van iets, in beweging blijven, het probleem oplossen dat voor mijn neus ligt. En ik werk niet veel meer dan nodig om de kosten te dekken. Ik denk dat ik best wel een optimist ben. Misschien niet heel verstandig volgens de schrijver van het artikel, omdat er dan altijd iets moet. Maar ik denk dat ik het daar wel goed op doe, op iets moeten.
