Vulpen ik kan me haar angst ook echt goed voorstellen.
Toen A ziek was, T was toen 5 was ik ook direct in paniek en had zo veel angst dat ik hem zou verliezen, of nog erger, dat T hem zou verliezen.
Die angst heeft een paar weken geduurd en was heel heftig. Daarna ging het over in een mildere angst die constant aanwezig was, dit heeft echt wel een paar jaar geduurd. De eerste 5 jaar in golven naar de controles toe, maar steeds aanwezig.
Maar ik heb geen seconde gedacht dat ik niet naar hem toe wilde in het ziekenhuis.
In tegendeel, ik wilde het liefst elke seconde van de dag en nacht bij hem zijn….
Het is voor haar wel echt heel naar dat die angst dit met haar doet en ze zich daar niet overheen kan zetten. Hopelijk helpt het plan dat ze gaan uitvoeren. Voor haar man, maar ook voor haarzelf én voor hun kinderen. Dit wat ze doet maakt het voor iedereen alleen maar erger nu….
