Bob_Ross ik gebruik wel medicatie hoor, maar alleen 1x in de ochtend en niet op de dagen dat ik vrij ben. Eerder gebruikte ik het ook enkel op werkdagen, maar toen 2 of 3x per dag. Afhankelijk van mijn werkagenda.
Bob_Ross Mijn moeder had geen idee hoe dit er bij meiden uit kon zien en heeft dus ook nooit aan adhd gedacht.
Niemand vroeger denk ik. Heel lang werd zelfs gedacht dat het echt een jongensding was en vroeger heette het zelfs mbd (minimal brain dysfunction) en daarvoor zelfs nog anders.
Mijn eerste stage was in 2003 bij de kinder en jeugdpsychiatrie en toen pas werd er gesproken dat meiden mogelijk ook adhd konden hebben. Werd nog minimaal gediagnosticeerd. Volwassenen nog minder. Ging het ook nog over het ‘stereotype’ adhd, terwijl meiden met adhd veel vaker sociaal wenselijk gedrag laten zien. Ik was bijv heel beweeglijk, maar vanaf de bovenbouw basisschool had ik mijzelf aangeleerd om het beweeglijke kleiner en minder zichtbaar te maken. Dat mijn tenen continue bewegen in mijn schoenen of dat ik altijd aan mijn vingers onder de tafels of aan puntjes van kleding onopvallend zit te plukken valt een stuk minder op, dan een jongetje wat de halve dag op zijn stoel staat te springen. In mijn rapporten vroeger zie je echt een verschuiving van druk en slecht luisteren (!) naar past goed in de groep en deed leuk mee. In groep 3 was er nog sprake dat ik zou blijven zitten, omdat ik moeite had met focus en continue van mijn stoel af ging. Twee jaar later was er twijfel over een klas laten overslaan, omdat ik zo keurig mee deed en voor liep. Volgens mij heb ik in twee jaar tijd gewoon geleerd hoe ik stiekem kon bewegen en hoe ik kon faken dat ik oplette. Ik beweeg nog steeds stiekem trouwens. Ben er inmiddels pro in 😅.
