June Mensen zijn op zich van nature best vaak gewoon om zichzelf de schuld aan te praten. Voor een deel is dat namelijk makkelijker, als het je eigen schuld is, kun je het de volgende keer voorkomen. Daarnaast zit het natuurlijk ontzettend in de samenleving ingebakken dat we vrouwen aanspreken op hun gedrag omdat een ander zich niet kan beheersen. Dat zie je in de discussies omtrent kledingregels op scholen, de adviezen die we dochters meegeven om niet in het donker buiten alleen te lopen, adviezen om drankje niet onbeheerd te laten. We geven die adviezen uit liefde omdat het allemaal de kans wel wat verkleint, maar het heeft tegelijkertijd het risico in zich dat je als slachtoffer gaat denken: ik had gewoon dat truitje niet aan moeten doen of niet in de schemering naar buiten moeten gaan. Het is heel lastig om die boodschap goed over te brengen. Dat gecombineerd met alle modder die de meiden over zich heen krijgen, maakt het heel lastig om niet te geloven dat het je eigen schuld is.
