Even een andere kant, voor mij is een coach wel heel goed geweest. Ik had een traumatische ervaring met een psycholoog en ik had hulp nodig, maar durfde gewoon niet meer. De laagdrempeligheid van een coach heeft me geholpen uiteindelijk wel die stap te kunnen zetten. Ik ben ruim een half jaar bezig geweest met haar om te leren om weer te praten met een hulpverlener, om te leren dat niet iedere hulpverlener onbetrouwbaar is, en ze heeft me een introductie in schematherapie gegeven zodat ik wist wat ik kon verwachten. En toen ik er dus klaar voor was, heeft ze me doorverwezen. Als zij er niet was geweest, was ik gewoon geen therapie gaan volgen, en joost mag weten hoe mijn leven nu dan was geweest..
Want ook psychologen kunnen gewoon slecht zijn en trauma's veroorzaken, ondanks de opleidingen die ze hebben.
En zeker als je kijkt naar de ellenlange wachtlijsten, denk ik dat een coach ook wel degelijk nuttig kan zijn om die periode te overbruggen. Het kan de scherpe randjes er even af halen, iemand een doel geven om naar buiten te gaan, laagdrempelige oefeningen mee geven.
En in andere gevallen is het trauma gewoon niet zo groot, maar heeft iemand wel wat hulp nodig om weer even de juiste weg terug te vinden. Dan is een coach niet alleen laagdrempeliger, maar scheelt het ook een plek op de wachtlijst voor de ggz voor de heftigere gevallen.
Uiteraard zal er wel sprake moeten zijn van vakkennis en niet zo maar een "ik ben zelf hsp dus ik weet alles wel", en moet er inderdaad op tijd worden doorverwezen, maar het is in mijn ogen niet zo zwart wit.
Ik denk juist dat wanneer coaches op een andere manier ingezet kunnen worden en meer samen kunnen werken met andere zorgverleners er veel mee bereikt kan worden, bijvoorbeeld als wachtlijstoverbrugging of dmv triage door een huisarts.
