Vulpen wij zijn in 2009 al weggegaan daar omdat ik daar geen kind wilde laten opgroeien, en dat was nog ruim voor brexit.. dus even gebaseerd op hoe het toen was:
De voorzieningen voor ouders waren op sommige punten zelfs veel beter dan in Nederland (jaar zwangerschapsverlof waarvan 9 maanden volledig betaald, maandelijkse kinderbijslag vergelijkbaar met de hoogte hier per kwartaal, voorrang op woningen, mijn ziekenhuis was veel beter dan in Nederland en er was iedere dag wel iets te doen voor moeder en baby zoals babymassage, voorleesmiddagen, wandelwagenclubjes.. dat werd verzorgd door iemand van het consultatiebureau om bijv ook een pnd op tijd te kunnen signaleren) maar daar werd veel misbruik van gemaakt. Er heerst heel veel verborgen armoede in de UK, en het was waar wij zaten heel normaal als je als tiener het huis uit wilde en dat niet kon financieren, je gewoon maar zwanger raakte want dan regelde de overheid alles voor je. Dat werd ook gewoon aangemoedigd door de ouders.. Want vaak waren de ouders gewoon ook arm, en een tiener het huis uit is een mond minder om te voeden.
Ik was 22 toen ik beviel van H, en ik was de oudste in mijn mommy & me klasje 😬
Om de paar maanden werd het record voor jongste opa/oma verbroken, dat stond dan op de voorpagina van de locale krant. Die cultuur daar is zo anders..
Er is ook heel veel sprake van alcoholisme, ik herinner me een keer dat ik een vriendin in vertrouwen had genomen ivm de situatie met ex, en zij had gewoon zo iets van.. dat is toch normaal, waar maak je je druk om? Cijfers van huiselijk geweld lagen ook vele malen hoger dan Nederland.
Op het oog was het een prachtig, toeristisch stadje, maar wanneer de toeristen zich terug trokken in hun b&b's kwam de waarheid naar boven, en die was echt schrijnend..
En dit was dus voor brexit, voor de woningnood, voor covid, dus ik kan me goed voorstellen dat het alleen nog maar veel erger is geworden. Wat dat betreft verbaasd 179 me helaas helemaal niks..
