Trees Vervolgens lopen er nu wel ouders te mopperen dat altijd dezelfde moeten invallen enz. Zeg dan ook gewoon ‘nee’ denk ik dan, maar ondertussen voel ik mij wel schuldig.
Ik ben echt gestopt met mezelf daar schuldig over te voelen. Iedereen heeft de mogelijkheid om nee te zeggen en zijn grenzen aan te geven, ik ben niet verantwoordelijk voor een ander als die dat niet doet. Ik ben daar echt een stuk egoïstischer in geworden en kijk puur naar mijn eigen gezin: komt het niet uit? Jammer dan. Een ander mag diezelfde keuze maken, en daar staat mijn beslissing volledig los van.
Toch6 Zo moet ik volgende week met L naar het vo, kennismaking met klas en mentor en voor de ouder een alternatief programma waarbij je wel "verplicht" aanwezig moet zijn.
Ik ga ook nooit naar "verplichte" ouderavonden. Die zijn altijd op een dinsdag, dan heb ik emdr. De keren dat ik het geprobeerd heb ben ik halverwege omgedraaid omdat het niet ging.
Maar, de volgende dag krijg ik standaard een bericht in magister met alle informatie, om het nog eens rustig thuis door te kunnen kijken. Dus wat dan het hele nut is van zo'n ouderavond? Toen ik daar achter kwam heb ik me niet eens meer aangemeld, ik ga alleen nog maar naar de persoonlijke gesprekken.
Ik ben echt een egoïstische trut hoor, ik doe het gewoon allemaal niet. Ik gaf altijd netjes aan het begin van het schooljaar aan dat ze mij niet moeten bellen als ze een vrijwilliger zoeken, en ik besteed mijn energie alleen aan activiteiten waarbij het ook echt een meerwaarde is voor de kinderen. Niemand heeft er iets aan als ik instort omdat ik de halve dag bezig geweest ben met het entertainen van een groep vreemde kinderen en dan vervolgens niet meer in staat ben de rest van de week voor mijn eigen kinderen te zorgen. Kwestie van prioriteiten, en dat soort verplicht vrijwillige gedoe staat gewoon totaal niet op mijn lijstje..
