Soms zou ik willen vragen "Wie wil er naar mij luisteren in mijn wirwar aan verhalen en hoe het nu echt met mij gaat." en toch doe ik het niet.
Open wil ik het niet delen ivm privacy en herkenbaarheid, prive doe ik het vast niet want dan rakel ik vast veel meer op dan ik zou willen. Hopelijk kan de klinisch psycholoog mij half oktober doorverwijzen naar iemand (dichterbij) die mij kan begeleiden, ondersteunen of wat dan ook.
Ik heb hulp nodig (met mijzelf gerelateerde zaken) en niet alleen om weer overzicht te krijgen want dat heb ik wel.
Mijn klacht is dat ik gigagantische baal van mijzelf en hier niet uit lijk te komen.
