Ik ben in september na mijn verlof ontzettend gemotiveerd begonnen met werken. Tijdens mijn verlof is er enorm veel veranderd, niet alleen het team (verdubbeld en ineens heb ik een junior), het bedrijf heeft een andere club overgenomen, mijn werk is verder door geautomatiseerd en mijn processen zijn inmiddels meer organisatiebreed getrokken, waardoor ik er nog maar voor een minigedeelte verantwoordelijk voor ben.
Doordat ik nu eerst weer een goede basis moet creëren in mijn werk, dus mijn stukjes processen verbeteren, ben ik de lol in mijn werk kwijt.
3 maanden na mijn start kwam er een persoon boven mij, aan wie ik me wat meer kon optrekken. Deze is na 2 mnd ineens opgestapt, geen overdracht.. niks.
De scholen gingen dicht en enorme bergen werk bleven maar komen, terwijl ik effectief 13 uur per week kon werken, van de 32 uur.
Werkgever heeft hier wel in mee gedacht, maar de druk bleef en is toch nog vrij hoog.
Inmiddels weer 3/4 jaar aan het werk, maar ik voel me zo gedemotiveerd en uitgeblust.
Er is wel weer een vervanger voor diegene boven me, maar die is nog aan het inwerken en kan nog niet veel overnemen.
Ik heb het gevoel dat ik het niet meer allemaal kan bijbenen, sowieso niet het enthousiasme van mijn teamleden, maar ook de ontwikkelingen niet.
En voor wie doe ik dit nou allemaal? Voor een stelletje aandeelhouders die de winst in hun zak steken.
Ik werk wel echt bij een fantastisch bedrijf, dus wisselen zal ik zo snel niet doen. Plus dat ik graag in september met een bachelor wil beginnen en ik daar mijn werkplek voor nodig heb.
Pff wat ik hiermee wil? Alleen even klagen denk ik.
Ik moet door dit jaar heen om het weer naar mijn zin te krijgen, maar ik heb er zo geen energie of motivatie voor.
😞
