Niet echt een klacht, maar meer dat ik me zorgen maak. Sinds ik de laatste anderhalf jaar uit mijn depressie ben gekomen, ben ik langzaam maar zeker weer meer dingen gaan ondernemen. Zeker de laatste tijd ben ik enthousiast met van alles bezig. Ik zie en voel de afgelopen twee à drie weken echter allerlei signalen dat ik tegen mijn grenzen aanzit, maar ik weet niet goed hoe ik rustiger aan moet doen. Ik raak een beetje in paniek, omdat ik voel dat ik af begin te glijden en ik niet goed weet hoe ik dat moet stoppen. Of misschien weet ik het wel, maar wìl ik de benodigde stappen niet zetten, omdat ik blij ben met mijn leven nu en ik niet wil accepteren dat ik toch een paar stappen terug moet doen. Dat voelt als achteruitgang in mijn herstel en een confrontatie met dat ook dit leven toch niet voor mij is weggelegd.
