Nescio
Ze appte dat ze de volgende keer niet komt en wel weer laat weten wanneer wel, omdat ze haar man moet helpen met oogsten. Dat is twee keer per jaar, wist ik van te voren en is normaal met goed plannen ook geen groot probleem voor ons.
De komende weken werk ik echter 36 uur, zit man veel in het buitenland en had ik bedacht om voor deze periode even iemand anders te vragen. Ik vraag haar dus of ze een schatting kan maken hoeveel weken ze er niet is, omdat ik een andere oplossing wil zoeken voor deze periode. Zij vraagt waarom, ik leg uit en ik krijg lappen tekst terug over dat haar andere adressen er geen problemen mee hebben en waarom ze dat niet hebben. Ik geef nogmaals aan dat ik haar positie begrijp, maar dat het mij op dit moment niet lukt om het te bolwerken en dat ik voor mijzelf een oplossing zoek. Vervolgens weer hele verhalen dat ze ook schoonmaakt voor een directeur, en iemand die de hele dag voor de klas staat enz. en dat het hen wel lukt. Ik raak geïrriteerd en geef aan dat het heel fijn voor hen is, maar mij lukt het niet. Vervolgens appt ze terug dat zij ook wel 12 hele uren (?!) werkte toen haar kinderen jong waren en dat ze het huishouden altijd met liefde heeft gedaan. Mijn irritatie was inmiddels sky high en ik heb geantwoord dat we dan maar moesten concluderen dat alle andere moeders wel perfect zijn en dat deze stumper wel hulp nodig heeft en of ik nu toch antwoord op mijn vraag kan krijgen. Toen kwam er een antwoord terug dat ik dan 's ochtends vroeg de vloer moest schoonmaken, want ze begreep wel dat ik in de avond niks zag?! Ik heb haar bedankt voor het zeer gerichte antwoord op mijn vraag en dat ik bij deze maar heb besloten om met veel liefde icm bouwlampen mijn huishouden 's nachts ga doen.
Het is van beide kanten een nogal kinderachtige conversatie geworden en ze irriteert mij nog steeds.
