iMoeder ik nam het niet perse op als verprutst of eigen schuld. Maar vooral dat het blijkbaar allemaal ontzettend zwaar is , en dan wel zó zwaar dat het volkomen begrijpelijk is dat mijn hoofd er niet mee kan omgaan en ik spierzwakte en look a like-epileptische aanvallen ontwikkel. En arme ik inderdaad 🙄
Ik vind dat gewoon een beetje dom als ik eerlijk ben 😅 de logica ontbreekt gewoon. We kunnen als mensen toch wel wat hebben zeg.. we zijn niet gemaakt van boter.
Ik heb er geen problemen mocht het allemaal psychologisch zijn hoor! Het is wat het is, hetzelfde zou gelden als het een lichamelijke ziekte of aandoening zijn zijn. Maar ik heb er wel problemen mee als ze ‘non’-issues als big issues of zelfs de oorzaak van gaan bestempelen.
Neurologen zelf zeggen daar ook niets over trouwens, het zijn de verpleegkundigen, assistentes, en mensen in mijn omgeving. De mensen zonder kennis van zaken maar wel (in hun ogen) waarschijnlijke en voor de hand liggende oorzaken opgooien. En dan ook ongevraagde tips en oplossingen geven: ‘je moet tijd voor jezelf nemen, dat is belangrijk’.
Oh ok thx 🤪
@Hopsatee , misschien dat ze een soort van willen meegaan in je gevoel of iets. Als steun? Misschien dat sommige het fijn vinden om te horen dat het inderdaad zwaar is omdat zij zichzelf vertellen en/of van anderen horen dat het allemaal normaal is en niet zwaar.
