@[verwijderd] ik zou nog reageren op je!
Ik ga het later wel weer weg halen, en weet niet of ik het ook aan durf om er verder op door te gaan.. het kan best zijn dat ik weer schrik van mijn kwetsbaarheid hier en gewoon weer weg ren en een ban aan vraag 🙃
Ik vind het een hele lastige, want ik herken veel, maar tegelijkertijd is het denk ik ook een kwestie van het niet mogen herkennen van mezelf? Ik zit wat dat betreft echt nog veel te veel in de faalangst, ik ben te dom om het te herkennen zeg maar.
Ook omdat ik dat ook associeer met wat jij zelf ook ergens aangehaald hebt, ook een stukje wetenschap, en dat matcht niet helemaal met mij.
(Niet dat ik zo'n anti-wetenschap-wappie ben hoor!! Ik geloof wel degelijk in wetenschap, maar het lezen van lange teksten met onderzoek X toont aan dat moeilijk woord Y zoveel procent kans heeft van slagen als dat gecombineerd wordt met chemische stof Z 💤
Dat mogen de wetenschappers doen, ik geloof het wel)
Het is niet dat ik het niet zou kunnen begrijpen als ik me er op concentreer, maar ik heb daar dan gewoon weer geen behoefte aan.. Het kost energie en tijd terwijl ik die ook anders kan besteden. Ik vind het gewoon niet interessant genoeg.
Ergens denk ik wel dat veel gesprekken met meer diepgang toch vaak wel die kant op gaan, dat zie je hier op het forum ook gebeuren.
Dus bewijs nummer zoveel, ik ben dom en kan niet mee praten. En als ik al mee praat heb ik zo'n gigantisch impostersyndroom dat ik bij wijze van spreken nog Google of ik "Mark Rutte" wel correct geschreven heb, want ik ben te dom om over politiek te mogen praten.
Mijn interessegebied en sterke kanten daarin ook ligt op hele andere vlakken waar ik eigenlijk nergens aansluiting in vind. Vroeger waren hier nog van die topics met vragen van het humanistisch verbond, daar werd ik dus zo gelukkig van!
Maar dat soort gesprekken heb je ook niet in het dagelijks leven. Ik hou van menselijkheid, psyche, spiritualiteit, emoties. Voor mij is dat de manier om mensen écht te leren kennen, om verbinding met elkaar te krijgen.
Wat jij omschreef over het weer heb ik dus vooral op dat vlak. Ik ben goed in het zien van verbanden, en dat ratelt in mijn hoofd dus continu door.
Als ik een gesprek heb met een vriendin die vertelt over een probleem in haar relatie, dan is dat voor haar al heel persoonlijk en veel meer diepgang dan roddelen over haar yogaklasje. Maar mijn hoofd is ondertussen een complete familieopstelling voor haar aan het maken, aan het analyseren waar de communicatie problemen tussen haar en haar partner vandaan komen.. maar mensen willen dat niet horen. Die vriendin wil gewoon haar verhaal kwijt, even klagen, een luisterend oor, die zit niet te wachten op een analyse van een amateur die haar even confronteert met een.. goh, misschien moet je ook even kijken naar je eigen shit. En dat ik dan aan kom zetten met een anekdote over haar vader die ze me 6 jaar geleden tussen neus en lippen door heeft verteld, dat ik haar er even op wijs dat er een verband zit.
Ik ben geen psycholoog, ik heb ook die ambities niet, maar het gaat gewoon vanzelf.
Dat het kan overkomen als arrogant herken ik ook heel goed. Ik heb heel lang niet begrepen waarom mensen het zelf niet gewoon zagen. Je loopt inderdaad tegen een deur aan. Ik dacht altijd dat het te maken had met die kanten van zichzelf tot waar mensen zich comfortabel voelen om dingen te delen met anderen, maar wat ik zoek, schijnt er gewoon helemaal niet te zitten. Of misschien zit het er wel, maar mensen zijn zich er totaal niet van bewust dus het komt er niet uit.
Het dom voelen herken ik daarin ook. Want ben ik nou gek? Het is toch zo logisch? Waarom doet iedereen zo moeilijk, het antwoord ligt recht voor je neus!
Ik heb ook heel lang geloofd dat dat de reden was waarom mijn moeder zo'n hekel had aan me, ik deed dat onbewust als kind ook. Maar toen wist ik dus niet dat dat niet helemaal wenselijk was.. Zie je het voor je, een 7jarige snotneus die tussen het spelen met de barbies door even commentaar levert over de huwelijksproblemen van haar ouders en ze vertelt hoe ze het moeten oplossen 🙈
In het dagelijks leven is het ook gewoon helemaal niet wenselijk. Ik reageer hier op het forum vrijwel nooit inhoudelijk op dat soort onderwerpen, want het komt gewoon over alsof ik een creepy stalker ben. Terwijl ik door die eigenschap juist misschien wel in staat zou zijn om iemand te kunnen helpen, maar het is ook zo kwetsbaar om bloot te geven hoe diep het gaat bij mij, hoe veel ik tussen de regels door zie..
Juist door me er buiten te houden en me er zo veel mogelijk voor af te sluiten en er niet inhoudelijk op in te gaan bescherm ik mezelf ook, ik wil ook niet alles weten. Het voelt op een bepaalde manier ook aan als een schending van iemands privacy.
Het overgaan van sociaal wenselijke grenzen heb ik dan weer niet, want ik heb geleerd om gewoon maar niks meer te zeggen. 99% van wat er in mijn hoofd gebeurt hou ik voor me. Niemand (behalve mijn vriend) weet dit van mij.
En nu jullie, dus daarom maakt het dit ook zo vreselijk moeilijk om te plaatsen..
In mijn omgeving wordt ik gezien als iemand die stil is, terwijl ik dat helemaal niet ben. Maar ik moet wel, want ik ben een freak 🤓
Het is pas de afgelopen maanden dat de eenzaamheid is gaan verdwijnen. Ik heb er heel lang tegenaan gelopen dat ik dat dus ook had naar mezelf toe, maar ik kon het niet toepassen. Het zien van de verbanden in mijn binnenwereld speelde zich alleen af op mentaal vlak, maar emotioneel was ik er gewoon niet klaar voor om wat ik zag ook toe te passen. Dat heeft me heel veel pijn, verdriet, machteloosheid en frustratie opgeleverd. En binnen mijn relatie ook, want onze problemen waren zó logisch voor mij, de oplossing zó duidelijk, waarom lukt het dan steeds niet?
Maar door een bepaald thema aan te pakken met emdr ben ik steeds meer gaan accepteren dat het totaalplaatje er klaar voor moet zijn. En daardoor kon ik mezelf accepteren, ben ik gestopt met me te verzetten tegen de aard van mijn relatie en daarmee verdween ook het grootste deel van de eenzaamheid.
Het zal nooit volledig weg gaan. Contacten, vriendschappen, het zal nooit de behoefte vervullen die ik zoek. Want ik kan wel iets zien, als die vriendin er pas over 10 jaar klaar voor is om het zelf ook te beseffen dan is dat haar pad, en zal ik dat moeten respecteren.
Maar omdat ik me minder verzet tegen mijn relatie, waardeer ik wel veel meer dat mijn vriend ook zo is en vind ik meer bevrediging daarin. Qua eenzaamheid helpt dat enorm, want er zijn 2 weirdo's in plaats van 1 🤓
Het is dus niet helemaal hetzelfde als bij jou, omdat ik het voornamelijk op dat aspect heb. Soms vraag ik me gewoon af of mijn ene hersenhelft mogelijk hb is, en mijn andere alleen de noodzakelijke hersencellen bevat. 😅
Als je tegen mij zou praten over trechterwind en windsnelheid kijk ik je waarschijnlijk aan alsof ik een geit ben en jij mij de weg naar China vraagt 🙈
Maar met het juiste onderwerp, en als ik zou durven tonen hoe mijn hoofd écht werkt is het wel een heel ander verhaal..🤐
