Met M gaat het heel goed. Ook op school. Hij vindt groep 4 heel leuk, is volgens de juf heel eager. Bij verteld er veel over, heeft al plus werk, neemt (vrijwillig 🤓, want dat hebben ze helemaal niet in groep 4) huiswerk mee naar huis en doet actief nu de leesbingo. Thuis is hij helemaal gek van smartgames en doet allemaal challenges (bijv hele boekje maken en vraagt dan een cadeautje als hij het haalt zoals 10 min langer scherm of snoepje uitkiezen supermarkt of filmavond) Hij vindt het leuk in de klas, speelt in de klas veel, bij de bso vindt hij het leuk en speelt veel, voetbal vindt hij leuk, speelt veel. Als we buiten lopen komt hij veel kindjes tegen die dan zeggen: hé m! Geen driftbuien eigenlijk meer. Kortom, het gaat heel goed.
Alleen…hij wil dus niet afspreken met vriendjes. En als ik vraag waarom niet komt er eigenlijk niet echt een helder verhaal uit. Als ik dan vraag of hij het spannend vindt dan zegt hij ja, vind ik spannend. En als ik dan zeg, maar ze mogen altijd bij ons dan is dat het niet en weet hij het niet. Veel kindjes vragen steeds op wo of vr of hij wil spelen maar hij zegt altijd nee.
Ik laat het nu een beetje omdat ik zoiets heb van: alles gaat goed dus als hij die middagen gewoon thuis wil rommelen prima. Ik was ook een beetje zo vroeger. Ik wilde op woensdag niet met mijn vriendinnen afspreken omdat ik een boek wilde lezen 🤣 (plagen mijn vriendinnen me nu nog mee haha ) Maar mijn man is zoals mijn oudste en snapt er niks van en wil dat we hem zo’n beetje verplichten om te spelen.
Ik ben wel benieuwd naar jullie gedachten. Zo laten? Verplichten? Iets anders?
