Mini is gisteren wezen kijken op haar nieuwe school. De hele week was het afwisselend prima met haar en daarna complete paniek, dus het was een uitdagende week, maar gisteren eindelijk wat beeld voor haar. Juist het onbekende is zo eng voor haar (en ik denk voor de meeste mensen) en ik vermoedde al dat de ergste stress hierna eraf zou zijn.
Nou, dat klopt. Ze heeft het ontzettend naar haar zin gehad, vond het schoolplein heerlijk, de klas prettig, de juf lief, het was een groot succes! Zodanig dat ze gisterenavond en vanochtend niet meer naar haar oude school wilde. Grappig was dat het in de klas niet stil was, maar wel veel rustiger. Want kinderen praatten wel veel, maar er werd niet geschreeuwd. En dat is iets waar ze nu vaak van aangeeft last van te hebben, dat er zoveel herrie is. Dus ik vond het frappant dat het dus niet stiller, maar wel rustiger is en dat dat voor haar zoveel scheelt.
Dus we zijn nu gewoon helemaal zeker over ons besluit, hebben alle papieren ingeleverd en gaan volgend jaar een stukje verder fietsen. En dan hoop ik dat mini weer wat meer zichzelf wordt en weer meer gaat spelen en contact maakt.
