Trees dank voor je reactie. Het is ook zo lastig om te duiden waar het vandaan komt. Hij is altijd al vanaf kleins af aan snel overstuur. Een verstuikte enkel was echt 2x terug naar huisarts omdat hij zo overstuur bleef gaan. En hij kan er niet tegen als je praat over dingen “in je lichaam” zoals hersenen, longen etc. Dan gaat hij giechelen en kronkelen. Dat heeft hij zelf bijv in de klas uitgesproken (knap!) Maar nu begint het ook vreemde vormen aan re nemen: bang dat handzeep giftig is, denken dat verf van plafond op hem valt en hij dood gaat, etc.
Ik twijfel steeds omdat het af en aan gaat. Want vervolgens valt hij vet hard met voetbal en dan is er weer niks aan de hand.
Hij zegt zelf: ik kreeg vandaag pijn in mijn keel (kan uiteraard) en toen was ik bang dat het erger werd en dat ik geopereerd moest worden. En daar werd hij bang/paniek van. En dus begon hij te huilen en wilde naar huis - terwijl thuis toen we gekletst hadden en rustig was hij aangaf dat hij wel last van zijn keel had maar verder zich wel goed voelde. Ging ook spelen en eten enzo.
En vervolgens kwam hij ineens helemaal overstuur echt gillend huilend naar me toe: het doet pijn, ik ga dood.
Dus, het is denk ik niet zozeer de pijn zelf maar de angst en ik kan het niet wegnemen wat ik ook zeg. Want hij blijft herhalen: echt? Maar als jij het niet goed hebt? Maar er gaan wel kinderen dood toch?
Maar ik ben niet zo enthousiast over onze huisarts an sich. Ik voel me nooit echt geholpen.
Toch maar een belletje aan wagen dan en kijken of ik iets kan inplannen.
