[verwijderd] Ik heb een aantal jaar geleden een burn-out gehad. Bij mij was het vrij plots. Type, ik kwam thuis en kon alleen maar huilen. Daarna ook paniek aanvallen, ging hele rare dingen doen, raakte de weg kwijt op plekken die ik kende, wist niet meer hoe dingen moesten die ik eerst wel wist.
Ik heb me toen ziek gemeld op werk, ook in tranen. Werd daarna meteen paniekerig terug gebeld door onze bedrijfs psycholoog, of het allemaal wel goed ging met een soort vragenlijstje of ik plannen had mezelf wat aan te doen. Nou ja goed, werd hoog opgenomen dus. Daarna werd er een plan voor me gemaakt. Ik heb toen zelf aangegeven dat ik naar de huisarts zou gaan voor een verwijzing naar de psycholoog. Huisarts vroeg of ik niet eerst naar de POH wilde. Maar mijn werk had toen al aangegeven dat ze ook graag hulp van een psycholoog wilde en ze zouden dan ‘bemiddelen’, dwz, wat geld erin stoppen, zodat ik eerder terecht kon. Daarna is de hulp bij de psycholoog gestart. Ik moest met enige regelmaat naar een bedrijfsarts om te bespreken hoe het ging. En naar onze p&o voor een opbouw plan.
Uiteindelijk heb ik er wel veel van geleerd. Wat dingen verwerkt uit m’n verleden die ik nog niet verwerkt had. En ik doe bepaalde dingen echt permanent anders. Ik zie wel bij andere collega’s die dat laatste niet doen dat de klachten vaak wel terug komen. Van sommige dingen ben ik daarna niet meer afgekomen. Ik kan geen hele gesprekken voeren als ik aan het auto rijden ben, als ik ergens rijd waar ik de weg niet ken moet de auto radio uit. Dat soort dingen. En ik ben sneller van streek of angstig als ik niet lekker in m’n vel zit. Nu bijv met de Covid heb ik weer af en toe dat ik tijdens het boodschappen doen ineens plotseling enorm onrustig word en weg wil. Eigenlijk wil ik dan de kar laten staan en de winkel uitrennen. Dat doe ik niet hoor, want daar word het denk ik niet beter van. Maar die aandrang voel ik dan wel.
