[verwijderd]
Geen idee🙈, ik sla het zeg maar niet bewust op in mijn brein denk ik. Tuurlijk als ik terug denk aan alle verhalen is het er en komen ook de gruwelijke details, maar als het mij vertelt wordt kan ik er vanuit behandel perspectief en op afstand tot de cliënt naar kijken en daarna gaat het zeg maar weer uit mijn actieve brein. En tuurlijk raken sommige verhalen meer, omdat dingen herkenbaar zijn, bepaalde situaties invoelbaar omdat je de genoemde plekken kent of omdat het over een onderwerp gaat die je zelf extra raakt, maar ik heb er nog nooit een moment slecht van slapen of dromen van gehad. En dat moet denk ik ook, ik werk er 36 uur per week en wil gewoon normaal kunnen blijven functioneren. Mocht dat ooit niet meer lukken, dan ga ik ook echt op zoek naar iets anders.
Ook zijn we er met collega’s uiteraard alert op en we weten ook wel van elkaar welke verhalen/ traumata we niet moeten behandelen. Toen onze O als baby een paar keer is gestopt met ademhalen raakte ik snel getriggerd op dingen met ademnood en dan behandelde ik die cliënten niet.
