Sevenof9 het lijkt mij ook super lastig. Als er een makkelijke oplossing is, had je deze zelf ook wel bedacht. Ik denk dat jullie heel veel goede dingen doen, als ik jouw verhalen de afgelopen maanden lees. Ik vind dat je het altijd zo doordacht aanpakt en dat je het soms ook even niet meer weet, maakt je menselijk. Misschien is dit nu ook wat het is en kan je ook niet veel meer extra doen? Jullie geven grenzen aan, benadrukken ook de positieve punten, geven ruimte om te praten en laten weten dat ze bij jullie terecht kunnen. Ik vind dit al heel mooi en uiteindelijk is het proces dat zij hier ook wat mee gaan doen, maar dat zullen babystapjes zijn en de hormonen zullen vast ook niet lekker meewerkend zijn.
