Ik droomde dat ik zwanger was. Maar ik had helemaal geen spullen voor de baby en was ook helemaal alleen.
Toen ik ging bevallen, ben ik in mijn uppie naar het ziekenhuis gegaan. Daar legden ze me in een afgelegen klein kamertje en namen niet eens de moeite om een kort onderzoekje te doen. Ik moest gewoon in het bed liggen en afwachten.
Uiteindelijk werden de weeën steeds sterker en na een paar uur werd mijn baby geboren, een jongetje. Ik pakte hem zelf op nadat hij geboren was en maakte de navelstreng los.
Nog steeds was er niemand van de verpleging langs geweest, ik voelde me zo verlaten en boos.
Toen ben ik overeind gekomen, heb mezelf schoongemaakt met een stuk karton en een hemd dat ik aanhad. De baby wikkelde ik in een stuk laken en toen ben ik naar huis gegaan.
Thuisgekomen voelde die baby helemaal niet alsof hij van mij was, ik voelde ook helemaal geen liefde voor hem. Ik vergat gewoon dat ik hem had.
Op een gegeven moment besefte ik dat hij al een paar dagen geen drinken had gekregen, maar ik had ook geen poedermelk in huis. Toen ben ik naar mijn tante gelopen en zij nam de baby direct over, gaf hem kleding en drinken. En toen werd ze boos dat ik hem geen borstvoeding had gegeven, want ook al had ik geen kleding en flesjes, "mijn borsten had ik toch altijd bij me".
Heel gekke droom... Ik voel me nu gewoon schuldig naar die baby toe dat ik zo'n slechte moeder was😅
