Bloem ja, dat vind ik ook. Ik ben misschien ook wat bevooroordeeld omdat ik met die leeftijdsgroep werk. Ik zie vaak dat zulk soort interviews in een verslag altijd wat aangedikt worden om er een mooier verhaal van te maken, of zodat het beter past bij het uitgangspunt van je verslag.
En nu krijg ik daar toch een beetje de kriebels van, want in dit geval gaat het gewoon over het zeer persoonlijke, en soms pijnlijke verhaal van mijn man.
Ik zou persoonlijk contact dan ook fijner vinden in dit geval ipv via de mail. Maar goed, dat is aan mijn man natuurlijk.
Dus nu maar hopen dat ze er integer mee om kan gaan.
