Liekje81 zou ik best vragen of ik het mag vragen zeg maar.
Ondanks dat ik het zelf nooit zal doen, vind ik het toch anders als je al een poosje staat te praten. Nog belangrijker jij vraagt toestemming voor je vraag. Hiermee geef je de ander veel meer de ruimte om te zeggen ‘liever niet’.
Zomaar vragen wat mankeer jij, overdonder je de ander volledig. Ik zit nog midden in mijn verwerkingsproces. Alleen bij het antwoord geven op zo vraag schiet ik al in de tranen. Wil ik helemaal niet in het openbaar in het bijzijn van een nieuwsgierige vreemde. Ik vond de vraag an sich al ongelooflijk pijnlijk. Geconfronteerd worden met je zichtbare anders zijn. Ik ben blij dat ik scherp genoeg was om geen antwoord te geven.
