Ik breek even in hoor😎.
Ik ben samen met de psycholoog tot de conclusie gekomen dat alles bij mij met controle te maken heeft. Want eigenlijk heb ik mijn trauma al prima verwerkt, maar ik heb geen controle over emoties die ik krijg als ik bv een serie kijk met een hoofdpersonage die een bipolaire stoornis heeft. Dat ik die emoties voel zijn heel erg normaal. Ik moet ze 'gewoon' accepteren. Maar ik ben dus eigenlijk een control freak. Ik heb graag overzicht, ik houd totaal niet van verassingen en ik doe graag werk waarin het duidelijk is wat ik moet doen. Hetzelfde met mijn angsten, dat zijn allemaal angsten waarover ik geen controle heb.
Ik herinner me van vroeger flarden, maar vooral de angst die ik dan had, elke keer weer. Waar is mijn moeder? Gaat het wel goed met haar? Wanneer wordt ze weer ziek? Daar heb ik geen enkele controle over. Iets wat ik zo graag wil hebben. Best wel een eye opener 😅
Nu alleen nog het feit accepteren dat die emoties er mogen zijn. Want soms denk bij mezelf 'het is al zo lang geleden waarom nu dan nog last ervan?'.
