Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit onderwerp zou openen, ook op zp al. Ik heb nu echter het gevoel dat ik wel moet, omdat ik niet meer weet hoe we verder moeten.
Al sinds ik mijn man ken heeft hij problemen met slapen (veel te laat naar bed gaan en dan de volgende dag verbaasd zijn dat hij moe is). Ook heeft hij altijd al last gehad van winterdipjes (extra vermoeid, prikkelbaar).
Toen we nog met zijn tweeen waren, was dit nooit een punt (want tja, weinig verplichtingen in de ochtend en ik hou ook van uitslapen!).
Met de komst van onze oudste werd dit al wat lastiger en de winterdipjes werden ook erger. Hij is wel meer vitamines gaan slikken en we gaan vaker naar buiten, dit helpt wel iets.
Maar nu met de tweede erbij, weet ik het echt niet meer. Hij is niet te genieten, heeft zelfs al vaker gezegd dat het allemaal beter was toen onze tweede er nog niet was (ook al eens tijdens de zwangerschap)😢 en altijd maar moe (terwijl ik alle nachtvoedingen doe en hij zelfs bij onze dochter op de kamer slaapt). Ik heb zelfs al meermaals overwogen om weg te gaan, maar ik wil wat wij hebben niet weg gooien. Te meer omdat hij echt een goede vader is naar onze oudste.
Maar hij gaat niet echt voor de tweede. Hij laat hem veel onnodig huilen, vindt het maar een krijs-kind (wat hij objectief gezien echt niet is) en vindt het allemaal maar lastig. Ik krijg hierdoor steeds meer moeite om de deur uit te gaan en wil hem eigenlijk niet eens bij zijn vader achterlaten 😢. Bij onze dochter had en heb ik daar nooit moeite mee.
Is dit herkenbaar voor iemand? Wat is wijsheid? Zou hij een PND of iets dergelijks kunnen hebben? Want zo kan het echt niet verder...
