Ik open hier toch even een topic, want ik merk dat het anders in het andere topic toch door gaat. Bovendien merk ik dat ik zelf nog wel wil reageren. Vooral op @Sevenof9
Sevenof9 ik vroeg wat er lastig was aan homoseksualiteit als het wel geaccepteerd is. Waar zit het lastige dan in?
Het lastige is dat het probleem heel veel lagen kent in christelijke gemeenschappen. Er is ten eerste een laag waarin mensen binnen de kerk er verschillend over denken: van het ene uiterste ("homseksuelen zijn zondig en zijn niet welkom in onze kerk") tot het andere uiterste ("er is niks mis met homoseksuelen en laat ze volwaardig lid zijn van de gemeente"). En alles daar tussenin. Zodra je het erovergaat hebben komen gemeenteleden echt tegenover elkaar te staan met heel heftige emoties. Als je het er niet over hebt, heb je dat niet. Dus is het makkelijker om het er maar niet over te hebben.
Waarom zijn die emoties dan zo heftig, kun je je afvragen. Mijn hypothese is dat dat komt omdat christenen onbewust de overtuiging hebben dat ze moeten kiezen tussen God en het geloof enerzijds en goedkeuren van homoseksualiteit anderszijds. "Er staat immers in de bijbel dat het een gruwel is in de ogen van God"... Er staan namelijk inderdaad eennpaar passages in de bijbel waar er over homoseksualiteit gesproken wordt en er vervolgens een duidelijke afkeuring wordt gegeven. M.i. is het belangrijk hoe je die passages interpreteert in hun context. Het gaat bijvoorbeeld over een groep mannen die een vrouw willen voor een groepsverkrachting (het verhaal van Lot in sodom en gomorra) of over situaie waar homoseksualiteit een onderdeel is van tempelprostitutie. De feiten die daar veroordeeld worden zijn m.i. niet de homoseksualiteit an sich, maar die andere aspecten. Dat is echter niet heel duidelijk uit de teksten op te maken: letterlijk staat er dat homoseksualiteit zondig is.
Nu heb je onder christenen sowieso al een soort spectrum van hoe letterlijk mensen de bijbel nemen. Er zijn heel veel mensen die vinden dat je de gehele bijbel "van kaft tot kaft" moet geloven als het heilige woord van God. Die mensen nemen heel veel dingen letterlijk en vinden dat zodra je dingen anders gaat interpreteren je het geloof en God niet serieus neemt, je niet gehoorzaam bent en je geen goede christen bent. Dit zijn ook de mensen die het niet eens nodig vinden om te begrijpen hoe evolutie werkt om het toch af te wijzen en met veel emotie de schepping in 6 dagen verdedigen.
Aan de andere kant van het spectrum heb je gelovigen die de bijbel heel vrij accepteren, die van heel veel dingen in de bijbel niet geloven dat dat werkelijk waar is, of dat dat letterlijk zo gebeurd is, maar die zich (vaak vanuit hun opvoeding) toch wel wat verbonden voelen met het geloof en vinden dat je een beetje moet kijken naar alle mooie dingen die je er voor jezelf uit kunt halen en dan is het goed.
En ook tussen die twee uitersten zit weer een heel spectrum.
Ik denk dat ik niet hoef uit te leggen dat die eerste groep niet heel positief naar die tweede groep kijkt. Die tweede groep wordt door hen niet serieus genomen. Zij worden door hen ook niet echt als christenen gezien. Zo noemen ze zichzelf misschien, maar naar hun mening zijn ze het niet echt.
Okee, lang verhaal, maar nodig als achtergrondinformatie voor het beantwoorden van jouw vraag. Dit geeft namelijk een extra gelaagdheid aan mijn hypothese dat heel veel christenen onbewust de overtuiging hebben dat ze moeten kiezen tussen het afkeuren van homoseksualiteit en God. Heel veel mensen voelen zich zwaar ongemakkelijk met het hele homo=zonde dogma, maar ze kúnnen niet van gedachten veranderen, want dan verloochenen ze hun hele geloof. Hun geloof, wat het fundament is onder hun bestaan, wat onderdeel is van hun identiteit. Bovendien gelóven ze echt oprecht in God en dat nemen ze heel serieus. Als ze dit stuk uit de bijbel gaan betwisten, wat blijft er dan van de rest van de bijbel en hun geloof over? Naast die persoonlijke worsteling krijgen ze als ze zich positief uitspreken over homoseksualiteit ook nog ees een groot deel van hun gemeenschap tegen zich.
Dat maakt die keuze heel moeilijk en ongemakkelijk. Helaas zullen de meeste mensen zich pas afvragen of hun overtuigingen wel kloppen wanneer die overtuigingen schuren met iets in hun eigen leven. Dat geldt niet alleen voor christenen. Zolang er geen directe aanleiding is zullen de meeste kerken en christenen het onderwerp vermijden.
Is dit een beetje een antwoord op je vraag?
