Ja dat kan zeker hoor. En inderdaad allebei de kanten op. Ik ben veel te licht geweest (48 kilo bij lengte van 1:68) en vond mezelf toen ‘gewoon’. Andere mensen vonden me te mager, ik zelf niet. Als ik nu foto’s van mezelf zie van die tijd schrik ik gewoon een beetje; een mager scharminkel. Zag er niet uit.
Toen ik op mn dikst was, na de bevalling van de derde, woog ik 72 kilo. Toen vond ik mezelf niet stevig, maar dat was ik achteraf gezien wel. Dat ik maat 42 moest kopen lag gewoon aan ‘de kledingmaten van tegenwoordig’.
Men toen ik daarna weer flink was afgevallen moest ik daar weer opnieuw aan wennen. Sinds een jaar ben ik gestaag aan het afvallen (niet expres trouwens, weeg nu 63/64) en nu noemen mensen me ineens ‘slank’ of ‘ja maar met jou figuurtje’. Snapte niet waarom mensen dat zeiden eerst, en bleef lekker door lopen in broeken die van mn kont af zakten. Het was echt een soort ‘ontdekking’ dat ik in jeansmaat 28 paste.
Kortom; ja dat kan!
