Ik kreeg een mailtje van school, of ik als ouder nog iets te vertellen had over hoe het thuisonderwijs is gegaan, waar we tegenaan hebben gelopen, feedback, dingen waar de leerkrachten rekening mee moeten houden als de school weer begint.
Kom ik aan met mijn first world problem zeg...: mijn kinderen zijn te zelfstandig. 😕
Ik heb me de pleuris verveeld. Ik heb voor me uitgestaard en wel 30 keer per dag gevraagd of ik alsjeblieft iemand mag helpen met hun huiswerk, ik ben overbodig en vervéél me.
Ideaal, van die kinderen die zelf hun huiswerk maken, zelf hun problemen oplossen, maar ik had op vakantie kunnen gaan en geen haan die er naar kraaide.
Het voelt zo stom. Ik heb het gevoel dat ik tekort schiet omdat ik mijn kinderen vrijwel niet heb geholpen met hun huiswerk. Ik zie andere moeders stressen en geduldig dingen uitleggen, en ik ben de schuur maar gaan opruimen, de overloop gaan behangen en gaan mediteren.
Ik heb geen idee of mijn kinderen achterstanden hebben opgelopen, waar ik ze had kunnen helpen, waar ze moeite mee hebben want ze regelen alles zelf.
Ik loop de kamer van F in en vraag of ik haar kan helpen met haar huiswerk, en ik krijg een oogrol omdat ze door mij haar Spotify moet pauzeren en een "Nee hoor, lukt wel. Maar kan je hagelslag kopen? Die is bijna op". En ze gaat weer verder.
Ik loop de kamer van M in, en zij is haar huiswerk aan het maken via een Whatsapp call met haar beste vriendinnetje. Of ik niet wil storen.
Zo gaat het hier al weken..
De enige hier in huis die om mijn aandacht vraagt is de kat.
Ik voel me nutteloos. Ik voel me stiekem gewoon falen als moeder omdat ik totaal niet voldoe aan het plaatje van het helpen met huiswerk rondom de keukentafel.
Ik ga maar hagelslag halen. Doe ik in ieder geval nog iets nuttigs voor ze. 😕
