Bij de oudste was de kraamtijd niet zo leuk. Als in: dag 2 begon het huilen en dat duurde 6-7 maanden. Daarnaast had ik een knip gehad wat het lichamelijk ook wat pittiger maakte en was ik zelf zo overweldigd door alles. Ik voelde me opgesloten, niet thuis in mijn nieuwe rol, super emotioneel (hormonen) mega kraamtranen, borstvoeding vond ik vreselijk (maar beste dus moest van mijzelf) moe, gestresst, viel af...kortom: ik wilde na deze ervaring al bijna geen tweede meer!
Uiteindelijk toch zwanger geraakt en toen van tevoren therapie gehad voor die kraamtijd. Daaraan gekoppeld ook wat besluiten genomen. En die tweede kraamtijd was een absolute roze wolk! Ik was zeker van mijn zaak, mijn man ook, geen huilende baby maar een rustig klein poppetje, wel kraamtranen maar alleen van geluk, geen stress, dag 3 stond ik alweer buiten, flesvoeding gegeven, slaap gehad...wauw!
Na de eerste snapte ik echt die roze wolk van moeders niet. Nu wel! Ze hadden dan gewoon zon kraamtijd (en baby 😜) als mijn jongste!
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat mijn oudste als dreumes/peuter een modelkindje was en mijn jongste nu een kleine dondersteen. Ergens komt de compensatie he 😜😜
Maar een beetje herkenbaar dus @Vulpen
Syperfijn dat je het nu zo mag ervaren! Geniet van elkaar!
