Mijn oudste van 8 is nog erg speels. Ze is vrij volwassen in haar redeneringsvermogen (de juf zei laatst dat ze redeneert als een kind uit groep 7), maar qua zorgen voor haar spullen/dingen vergeten staat ze minder ver dan haar zusje van 6.
Ze geeft niet zoveel om haar eigen spullen, zeg maar. Ze raakt alles kwijt en is dan kwaad als ze het niet meer vindt. Ik help haar tot nu met zoeken en meestal is het ook zo te vinden, ze kijkt gewoon niet goed en neemt de moeite niet om goed te zoeken. Als ik haar niet help is er een woede-uitbarsting en ik heb in het begin gedacht; bekijk het dan ook maar, maar de sfeer wordt dan echt verziekt en ze leert er ook niets van.
Ze is ook heel 'careless' met andere dingen. Haar kleren smijt ze nog steeds op de grond ipv de wasmand, ze laat overal deuren openstaan/lichten branden. Toen ze zag dat haar kleine zusje de keukenrol had opengerold en op de grond had gelegd, riep ze alleen: oh kijk eens wat A. heeft gedaan! en stapte ze er tot 3 keer toe overheen. Ik zei: 'rol hem dan even op als je het ziet.' Was ze nog beledigd omdat ze 'iets' moest doen.
Ze gaat er nog heel erg vanuit dat ik of mijn man alles doen, ipv dat ze zelfredzamer wordt of zelf probeert oplossingen te bedenken. Nu ken ik dit heel erg van mezelf, en mijn moeder liet me ook nooit iets doen. Ik weet dus hoe het fout gaat en waarom, maar ze heeft ook geen echte interesse iets zelf te ondervinden/te leren. Ze speelt nog steeds graag met Lego, Barbies en poppen, maar draagt hier ook niet echt zorg voor.
De middelste is juist heel secuur met haar spullen. Ze heeft voor haar verjaardag van een vriendje een Polly Pocket-pakket gekregen, met allemaal iniminie-troepjes. Maar ze houdt dit echt goed bij en houdt de hele set gewoon onder haar bed. Ze speelt er ook alleen boven mee. Ze is ook heel erg opgeruimd, duidelijk een heel ander karakter terwijl ze echt dezelfde opvoeding krijgen... hoe stimuleer ik de oudste wat meer?
