Vanmiddag om de oudste. Hij wilde verstoppertje spelen.
‘1,2,3 wie niet weg is is gezien!!’
Ik roep dat ik mij niet zo snel kan verstoppen.
‘1,5,10 wie niet weg is is gezien!!!’ ‘ mama je moet wel onder het dekentje verstoppen.😫’
Ondertussen sta ik nog midden in de woonkamer en roep dat hij ‘goed’ moet tellen.
’1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,17 het is even stil. Oh ja mama, wie niet weg is is gezien. Wel onder het dekentje verstoppen hè?😬’
Ondertussen had ik de grote knuffelbeer op de bank neergelegd met een dekentje erover, hij trekt dat dekentje van de bank en kijkt er verbaasd ‘MAAHAAAAM, je moest onder het DEEEKENTJEEE.’
Ik kwam niet meer bij. 🤐
