Nescio Honkeytonk
Ik denk idd dat het nachtangsten zijn (en daarnaast ook gewone nachtmerries). Ik ga eens letten op eten en de tijden waarop het zich voordoet. Niks doen en gewoon aanwezig zijn lijkt inderdaad nog het beste te werken, maar jeetje, wat is dat moeilijk... Mn gevoel zegt haar oppakken en vasthouden maar dat werkt niet, en maakt het zelfs nog erger. Bah.
June Stressfactor is misschien een heel groot woord, maar ik merk wel dat het haar erg bezig houdt. Wij doen er zelf heel nuchter over, maar ja, ze mist opa en oma, vindt al die mondkapjes toch maar raar en dan zie ik die radertjes in dat breintje al weer gaan, is ze een tijdje heel stil, zit te broeden op de kwestie en dan opeens volgen er 1000 vragen over het “waarom?!”. Het is sowieso een denkertje...
Bedenk nu wel dat ze de laatste tijd veel bezig is met de grotere thema’s van t leven (de dood, de aarde en alles er omheen, vriendschappen...). Zal er ook wel mee te maken hebben.
Blijf de willekeur van die “aanvallen” vreemd vinden. Na een drukke dag op de psz is er niks aan de hand en na een dagje rustig in en om het huis, beetje puzzelen en kleuren, is het “feest” s nachts. 🤷🏼♀️
