Deliana Is het bij jou uiteindelijk redelijk goed gekomen?
Ik had je aanvulling gemist, even los.
Tja, goed, groot woord. Het is ook absoluut geen hoopvol happily ever after verhaal over de instanties en rechtstaat, dus of je het echt wil weten is een tweede.. 😬
Wij zijn in 2011 uit elkaar gegaan en na de eerste grote rechtzaak doorverwezen naar een omgangshuis. Begeleid ging goed, we hadden ook communicatietraining en toen hij ze volgens mij de tweede of derde keer onbegeleid mocht zien ging het goed fout. Ik heb toen contact gehad met onze mediator, die alles wegwuifde en ernstige signalen van de kinderen volledig negeerde, dus ik heb de stekker eruit getrokken. We zijn toen terug gegaan naar de rechtbank en ik kreeg OTS omdat ik de mediation had verstoord. Mijn ex kreeg een gesprek van 10 minuten en een niet meer doen hè.
Door de ots had ik geen andere keuze dan volledig mee te werken en uiteindelijk heeft mijn ex 2 weekenden per maand gekregen.
3 maanden later is hij naar Spanje verhuisd, en uiteindelijk is hij dakloos geworden dus na 1,5 jaar dat hij niet/zelden op kwam dagen hebben onze advocaten het onderling voor elkaar gekregen om het ouderschapsplan aan te passen met zijn toestemming naar 1 middag per maand. Die geldt nog steeds (sinds 2015) maar omdat het dankzij zijn vriendin nu zo veel beter gaat zijn we het onderling aan het uitbreiden zonder tussenkomst van de rechter. We communiceren zowaar 😁
Ik had alles hè? Documenten van zijn arrestatie vanwege geweld, contactverbod, aangifte van stalking en poging tot ontvoering van de kinderen, foto's, filmpjes, dreigmails etc. Hij had me onterecht gemeld als fraudeur bij de belastingdienst waardoor ik mijn recht op toeslagen en kinderbijslag verloor gedurende het maandenlange onderzoek, 30.000 euro schulden gemaakt op mijn naam, valse aangifte van kindermishandeling en verwaarlozing en een volledig dossier van jeugdzorg waaruit bleek dat ik gelijk had nav het onderzoek daarnaar.
Mijn hele dossier is aan de kant geschoven zonder een enkele keer bekeken te hebben met steeds dezelfde uitspraken:
- Wij doen niet aan waarheidsvinding.
- Je ex kan een waardeloze partner zijn maar dat zegt niks over zijn capaciteiten als vader.
- En het is gebeurd in het verleden en wij kijken alleen naar de toekomst.
Ik raak dus eerlijk gezegd altijd een beetje gefrustreerd door adviezen als screenshots bewaren, want ik had een document van de rechtbank waarop letterlijk stond de heer Ex is schuldig bevonden aan geweld jegens Buffy en dochter met daarin zijn arrestatiebevel en een contactverbod, en er is geen hond die het heeft gelezen.
Bij ons is het goed gekomen omdat mijn ex naar Spanje verhuisde, en niet door de instanties.
Ik wou echt dat ik iets anders kon typen en je meer hoop kon geven en vertrouwen in het proces waar je nu in zit, maar dit is helaas mijn ervaring.
Een vriendin van mij is wel blijven vechten ondanks de ots, en daar wordt inmiddels gesproken over een uithuisplaatsing (het is een wonder dat dat nog niet is gebeurd 😬), en heeft 2 kinderen die echt in de knel zitten, tot aan depressies toe. Daarom zeg ik, ga niet vechten, ookal schreeuwt je instinct dat je dat moet doen om je kinderen te beschermen.
Zij zijn al 10 jaar bezig, bij ons heeft het 'maar' 4 jaar geduurd. Die waren bijna nog erger dan de relatie zelf.
Ik heb toen de gok genomen om mezelf volledig te tonen als moeder die volledig bereid was om mee te werken in de hoop dat mijn ex uiteindelijk toch zou veranderen of door de mand zou vallen, alle controle los gelaten en me volledig vastgehouden aan het idee dat als mijn kinderen volwassen zijn, ze zullen weten dat de dagen wanneer ze bij mij zijn geweest, ze veilig waren, en uiteindelijk zelf in staat zouden zijn om te zien hoe hun vader in elkaar zit en het onderscheid te maken.
Dat is niet wat je wil doen als moeder, maar het was de enige manier om erger te voorkomen.
En tja, we zijn nu 10 jaar verder. Mijn ex ís door de mand gevallen en heeft vrijwel geen rechten, en er is wonder boven wonder nu alsnog een kans dat ze een normale band met hem op kunnen bouwen. Ze zullen waarschijnlijk nooit heel hecht zijn met hem, maar als ze nu terug zullen kijken als ze volwassen zijn zien ze misschien toch de positieve herinneringen aan hem. En ze herinneren zich niks van de juridische strijd, ze vinden het alleen heel cool dat ik ooit een echte advocaat heb gehad want dat kennen ze alleen van tv 😅
Maar hoe kut het ook was, dat ik ben gestopt met vechten heeft ze een normale jeugd gegeven.
