Koekie83 Hier is het denk ik een combinatie van veel factoren (duh… 😆). Om er een paar te noemen; opboksen tegen een goedgebekte oudere zus, machteloosheid in nog niet alles kunnen wat zij al kan, een heeeeel sterke eigen wil en dito sterke hang naar autonomie maar ook een sterke behoefte om (vooral op school/elders) erbij te horen en dus aanpassen (met alle gevolgen voor thuis van dien), in z’n hoofd verder zijn dan z’n lichaam/mond aankan (gevalletje snelle computer maar de printer houdt t niet bij…), veel complexe emoties maar daar de woorden nog niet voor hebben… nou ja, je snapt de strekking wel.
Wat herkenbaar zeg. Dit is eigenlijk inderdaad net alsof je M omschrijft. En hij heeft ook veel ruzie met zijn broer. Of nou ja, hij kijkt enorm op tegen zijn broer maar zijn broer heeft niet altijd zin in zijn kleine broertje dus dat geeft gewoon veel wrijving en ruzie. Ze hebben niet zo'n leuke dynamiek samen. Zijn broer doet ook tegen hem alsof hij even oud is maar dat is hij niet, hij is echt 3 jaar jonger.
Koekie83 Wij hebben voor N. al goede tips gehad die op M. ook van toepassing zijn. Wat het beste werkt is de nuances in emoties aangeven. Klinkt beetje zweverig maar bijvoorbeeld niet “je bent boos” maar “er is een stukje in jou/deel van jou boos want…, maar ook een deel verdrietig/machteloos/bang/vul maar in… want… dit en dit is gebeurd”. Het helpt hem ontrafelen van die brei van gevoelens waar hij zich geen raad mee weet.
Dit is wel een goede tip inderdaad dat ga ik eens proberen. Vandaag op het voetbalveld deed ik dit al automatisch door aan te geven dat hij nu boos was omdat hij alle wedstrijden had verloren maar het eigenlijk was omdat hij erg verdrietig was omdat hij het zo graag goed wil kunnen.
Koekie83 Veel ruimte voor autonomie geven én veel (fysiek) contact/nabijheid is hier ook essentieel voor een beetje een gezellige dag. Veel knuffelen, aai over bol, knipogen… Eten is hier zo’n ding. Hij wil alles proberen in de meest bizarre combinaties (ijs met mayonaise…). Heel lang hebben we geroepen dat hij niet mag spelen met eten dus moest stoppen. Werd drama want hij was niet aan het spelen, hij wilde gewoon ontdekken... Nu vraag ik aan hem: ben je aan het experimenteren of ben je met eten aan het spelen? Is het het eerste dan mag hij het proberen, maar het tweede is niet de bedoeling. Maw: wat is de functie/behoefte achter z’n gedrag en kan je op een of andere manier tegemoet komen daar aan, binnen de grenzen van de redelijkheid. Het is ook voor z’n zelfbeeld zo belangrijk om die autonome kant (die jullie M. volgens mij ook heeft) genoeg ruimte te geven.
Hier kunnen we ook zeker nog wat mee. Wij zelf dan als ouders. Ik geef hem al wel veel ruimte maar hij krijgt toch ook nog vaak te horen ''stoppen'' '' niet doen'' daar kunnen we nog beter naar kijken en beter uitvragen inderdaad. Ik merk alleen aan mezelf dat het soms gewoon teveel is. Watn in het weekend gaat dit stukken beter dan doordeweeks - dan kom ik ook moe uit werk, moet de oudste naar voetbal, eten koken, jengelende dreumes , en als de middelste dan niet luistert maar iets wil doen wat hij zelf bedacht had dan kan ik niet altijd even chill reageren. Maar goed, daar mag ik weer niet te streng voor mezelf in zijn omdat ik daar wel heel goed mee bezig ben (coach, minder werken, meer tijd voor mezelf, minder streng zijn voor mezelf)
Ik hoorde vandaag van een moeder die wel een goede therapeut/coach wist hier. Dus wel psycholoog maar met praktische kant en heel laagdrempelig. dus die ga ik van de week eens bellen.
Jullie hebben in elk geval wel hele mooi stappen gezet. Overigens geef je aan 4,5 maar ik denk dat M ook altijd wel al een beetje zo is geweest hoor. Wij hebben altijd wel moeilijke periodes met hem maar vaak gaat het ook hele periodes heel goed. Maar met name omdat hij nu een beetje lijkt aan te geven zichzelf stom te vinden vind ik het wel tijd om er eens wat dieper op in te gaan.
Onze oudste is totaal tegengesteld. Die heeft dus rots/water training omdat hij te weinig rots is maar teveel water (hij is juist dus helemaal niet zo autonoom, heel meegaand, laat niet echt zijn eigen wil zien, laat zich opzij zetten) Dat snap ik heel goed want ik ben precies zoals hij dus bij hem kan ik gemakkelijker vanuit mijn eigen gevoel reageren en weet ik ook wat hij nodig heeft . Bij M moeten we echt zoeken...
