Ik maak me wel een beetje zorgen over M.
Schets:
Op school doet hij het super. Volgens de juf vorig jaar en nu ook speelt hij vrolijk, heeft zelden ruzie, doet goed mee, is pienter, praat makkelijk met mensen, enthousiast, sportief. Hij luistert heel goed op school en voetbal, doet direct wat verwacht wordt. Op voetbal is hij net zo. Met vriendjes thuis gaat dat ook allemaal goed. Hij is dan heel vrolijk.
Aandachtspunt: hij wil wel erg graag winnen (competitief) en kan boos worden als dat niet lukt (zowel op voetbal als op school) en als hij iets echt niet wil dan krijg je hem bijna ook niet zover om het wel te doen. Vaak komt het dan wel uiteindelijk vanuit hem zelf maar hij gaat het niet doen omdat jij het vraagt.
Thuis is hij al het bovenstaande ook wel maar overheerst best wel de boosheid (veel ruzie met zijn broer, zit wel in twee kanten hoor) en frustratie (boos als spelletjes verliest, boos als hij niet direct kan tafeltennissen en dan ook gelijk balletjes slopen en met batjes gooien) en luisteren is echt een drama dat doet hij gewoon het liefste niet. Je moet echt voor hem gaan staan hem aankijken en wel 10 keer herhalen. Daarin steken we ook hand in eigen boezem met 3 kinderen merk je dat we niet altijd de tijd en ruimte hebben om het op die manier te doen en we ook vaak zeggen M: ik heb het al 3 keer gezegd luister nou eens een keer! (niet helpend, werken we aan)
Nu heb ik een soort van kletsboek gekocht en pasgeleden zaten er 20 stellingen in waarin hij moest aangeven hoe hij zich dan voelt. Wat mij opvalt is dat hij van de 20 stellingen op 17 antwoord dat hij dan ''boos'' is. Nooit verdrietig of bang (als voorbeeld: mijn oudste zei bij 3 dingen dat hij ''boos'' werd, 3 dingen ''verdrietig'', 2 dingen bang en de rest was hij neutraal)
Gisteren was M weer boos thuis want hij had een speciale dag op school en moest een dansje opvoeren. Dat deed hij niet (Helemaal prima) maar thuis zei hij boos te zijn. Ik vroeg waarom en hij zei dat het stom was en daarom was hij boos. Ik vroeg doen of dat wel boos was of misschien dat hij het spannend vond. Nee boos gaf hij aan. "'Ik ben altijd boos'' Ik vroeg waarom hij dan altijd boos was en toen zei hij: omdat ik mezelf niet leuk vindt 🙁
Nou dat vond ik dus echt een vreselijk antwoord want ik vraag me nu af waarom hij zichzelf niet leuk vindt. HIj kan dat helemaal niet beantwoorden verder overigens en hij laat het verder dus ook niet aan gedrag zien op andere punten - behalve dus thuis.
We praten wel elke avond nu met zo'n kletsboek over gevoelens maar wat zou ik nog meer moeten doen? De school zegt nee gaat hartstikke goed we zien een blij kind. Maar ik vind het zielig en vraag me af of we daar niet iets mee moeten?
