Vulpen Wij hebben aan het begin van groep 3 tijdens het kennismakingsgesprek met de juf gelijk besproken wat onze zoon nodig had, daarbij gekeken naar de ontwikkeling van de zoon maar ook de de observaties van de juf van groep 2. Tijdens dit gesprek is de afspraak gemaakt dat we vaker met de juf zouden samen komen om op die manier goed de vinger aan de pols te houden. Helaas was vorig schooljaar toch nog best een coronajaar met lockdowns en hadden we een juf die wel heel graag wilde (uitdaging geven) maar waar het helaas niet tot uiting kwam. We zeggen zelf groep 3 was een oké jaar voor onze zoon, maar niet een goed jaar omdat er niet uitgehaald is geworden wat in het mannetje zit. Hier zijn wij als ouders ook een partij in geweest om niet eerder aan de bel te trekken.
Dit jaar hebben we het dan ook compleet anders aangepakt maar heeft hij ook 2 juffen die er alles aan willen doen om hem te helpen hierin. Wederom veel extra gesprekken, al is het om te kijken hoe gaat het nu, individuele begeleiding voor extra taken en er is zelfs een orthopedagoog geweest om te kijken hoe wij met z'n allen hem het beste kunnen helpen. Daar hij echt bovengemiddeld intelligent is maar helaas ook van zijn ouders, en met mate van mij, een extreem perfectionisme en bang om foute te maken heeft geërfd. We hebben samen met de juffen en individuele begeleiding echt gekeken wat heeft hij nodig en hoe gaan we dat aanpakken en tot nu toe werkt dat super!
Ik snap dat je het goed wilt regelen maar anderzijds ook het vertrouwen in de school wilt hebben hierin (heb het kleuter-topic niet gelezen) maar uiteindelijk denk ik dat je als ouders hier echt zelf achteraan moet blijven gaan. Een school heeft de beste bedoelingen voor een kind, ga ik vanuit, maar in een klas zitten al snel 25 kinderen gemiddeld. Uit ervaring weet ik dat je er al ouders, hoe vervelend het voor een juf misschien ook is, er echt zelf achteraan moet blijven gaan. Zodat je kind het soort onderwijs/hulp/ondersteuning krijgt wat hij/zij nodig heeft!
