Zonnebloem ik drink dan altijd wat en ga daarna weer weg
Deze stap zou ik al kleiner maken. Niet weggaan. Even blijven en hem dan weer meenemen. Zo zijn we ook gestart. Het idee dat ik later weg zou gaan, maakte de stap anders bij voorbaat al te groot. Later bijv dat ik na een kop thee nog even 10 minuten weg ging en haar dan weer ophaalde enz.
Ik was wel vrij ‘streng’, want ik nam de kinderen dan niet mee naar huis. Dat is namelijk wat ze wilde en ik wilde haar daar niet in bekrachtigen. Niet dat ze dit bewust deed, maar ik wilde deze link ook niet onbewust leggen. En ook bij grote paniek, gingen we toch. Al was het voor 5 minuten. Ik ben nooit echt meegegaan in haar angst hiervoor. Uiteraard wel dat ik haar troostte, begrip toonde, knuffelde etc., maar we doen het wel, hoe spannend ook. Anders wordt het steeds erger en was ze niet eens meer naar school gegaan (ook daar kreeg ze het vanaf groep 3 moeilijk mee).
Hierdoor heeft ze nu wel heel erg de houding, van ik doe het toch, ook al is het spannend. Ze heeft een angststoornis gehad en is daar nog steeds gevoelig voor. Ze moet niet teveel luisteren naar haar angsten, want anders wordt het weer een angststoornis. Dat weet ze nu ook heel goed. Angsten houden je kort en belemmeren je in wat je wilt doen. Ik leg het ook buiten haar: ‘je angst maakt je wijs dat..’, maar wat wil jij doen? Ik vind haar nu wel ontzettend stoer, want ze verlegt continue wel haar grenzen. Pas toch weer geprobeerd ergens te slapen (op haar initiatief zelfs). Lukte helaas niet, maar die dag weg met school heeft ze wel gedaan. Ondanks dat ze een week lang ontzettend veel paniek van te voren had en de nacht ervoor nauwelijks heeft geslapen. Ik denk dat onze aanpak haar nu wel helpt om haar angsten aan te gaan.
