Vulpen het was eigenlijk de bedoeling dat hij net voor Corona zou starten met de psz, maar ik was hoog zwanger+Corona+hormonen dus ik stelde dat telkens uit. Daarna kwam heel dat gedoe met Z inderdaad, dat was een extra motivatie om hem naar de psz te brengen, maar buiten dat vind ik het erg belangrijk dat kinderen onder leeftijdgenootjes zijn en leren spelen, ruzie maken, goed maken, dat dingen anders gaan dan thuis en dat dat oké is. Tuurlijk wist ik toen ergens wel dat N voorliep, maar ik heb het eigenlijk een soort van weg gedrukt omdat ouders vaak lijken ‘op te scheppen’ volgens buitenstaanders(!) over hun kinderen en ik wilde niet zo’n moeder zijn en buiten dat wilde ik het gewoon niet zien. 😳 Ik wil voor hem dat hij gewoon een gemiddeld kind is en overal tussendoor piept, maar geen enkel kind is gemiddeld, ieder kind is speciaal en uniek en heeft zijn eigen dingetjes. Ik probeer dat nu los te laten en kom steeds meer tot de conclusie dat hij gewoon voorloopt.
Hij kan bizar goed samen spelen omdat hij zich dus 100% aanpast. Eigenlijk kan hij dus helemaal niet goed spelen of beter gezegd zichzelf zijn. En het is zo’n lief en leuk kind, normaal eigenlijk altijd vrolijk. Ik heb dus via het ziekenhuis met een oud medewerker van jeugdzorg gepraat die toevallig 2 hb kinderen heeft. Ze belde telkens voor Z, maar spraken alleen over N en haar ervaringen met haar kinderen. Super fijn om bepaalde erkenning te krijgen van iemand die het aan de lijve heeft ondervonden.
Net als met dat drummen en piano spelen, hij weet gewoon zonder uitleg wat hij moet doen het enige wat hij doet is eerst luisteren naar de tonen.
Hij loopt voor, geen idee hoever hij voorloopt en of dat op een gegeven moment stabiliseert. Maar hij neemt alles in zich op, onthoud werkelijk waar alles en heeft echt leerhonger. En sommige zeggen ‘je kan niet alles onthouden’ hij wel op de één of andere manier. Hij kan ook echt een soort hyperfocus hebben en nu wilt hij weten hoe oud iedereen is en misschien lijkt het voor de buitenwereld een klein ding. Maar hij MOET het weten en onthouden. Dan gaat hij de foto’s af ‘ oma 56 jaar, augustus jarig... Wanneer is opa jarig?’ ‘Geen idee N misschien dat we opa eens kunnen bellen?’ ‘ ja bellen, goed idee!’
Dan kijkt hij naar de foto: ‘ mama 29 jaar, bijna 30 als eerste jarig, dan Z, papa en N 4 jaar en naar de echte grote school in november.’
Excuses voor het lange verhaal, het zit mij hoog en ik merk nu al aan Z dat hij zich precies het zelfde ontwikkeld...
