Vulpen ik denk dat het heel erg afhankelijk is van je kind, van de klik met buurkinderen en ook van hoe veilig de omgeving is. De ene straat/buurt leent zich er meer voor om jonge kinderen al buiten te laten spelen zonder dat je er de hele tijd bij zit dan de andere buurt. Het hangt af van verkeer, overzichtelijkheid, water in de buurt, enz. Maar ook van je kind: houdt het zich aan afspraken over waar het wel en niet naartoe mag, gaat het ondeugende dingen doen als er geen toezicht is, heeft het behoefte aan vrijheid/autonomie/zelf erop uit gaan? Overzichtelijkheid: heb je zicht op de plek waar gespeeld wordt als je je deur uit stapt, of als je uit het raam kijkt? Maar ook andere kinderen: spelen ze in een groep, waarbij er ook iets oudere kinderen zijn (8 jaar ofzo) en de jongere kinderen makkelijk "meehobbelen"?
Wat het aanbieden van ongezond eten betreft: je kunt met je kind wel afspraken maken als het gaat buiten spelen. Wij hebben met R. o.a. de afspraak dat ze nooit eten of snoep mag aannemen van andere mensen en dat ze dan eerst even aan ons moet komen vragen of ze dat mag. (Nu hoeft dat niet meer bij de buurvrouw, want ik weet van haar dat zij snoepgoed alleen in verantwoorde hoeveelheden geeft.)
Edit: maak het vooral niet te ingewikkeld. Het moet vooral leuk zijn: voor je kind, maar ook voor jou. Lat haar gewoon af en toe meespelen en kijk hoe ze daarop reageert. Als ze het heel leuk vindt, merk je dat vanzelf. En dan is het toezicht houden helemaal niet zo ingewikkeld als op je twee eigen kinderen, want dan gaat het over kinderen die qua ontwikkeling veel beter samen kunnen spelen. Als ze wat ouder worden heb je soms echt geen kind aan ze, wanneer ze samen spelen. Als het voor jou en je vrouw niet fijn en goed voelt, zijn jullie er nog niet aan toe. En zeker zolang S. er zelf niet steeds om vraagt is er dan geen enkele reden om het steeds op te zoeken. En het mag ook de ene keer wel en de andere keer niet, als je soms wel zin/puf hebt en de andere keer niet.
